Dr n. med., absolwentka Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, Collegium Medicum w Bydgoszczy (CM UMK) na kierunku fizjoterapia. Ukończyła studia doktoranckie na Wydziale Lekarskim CM UMK, w trakcie specjalizacji z fizjoterapii. Wykładowca wyższych uczelni w Bydgoszczy. Autorka 13 publikacji w czasopismach krajowych oraz zagranicznych. Współautorka 22 doniesień zjazdowych. Specjalizuje się w pracy z niemowlętami oraz dziećmi. Absolwentka szkoleń i kursów, między innymi: Kinezjologia rozwojowea wg Vojty u niemowląt, dzieci, młodzieży, Diagnostyka i terapia wad postawy oraz skolioz wg FITS.
Hiperlordoza szyjna to pogłębienie fizjologicznej krzywizny kręgosłupa szyjnego (lordozy). Powoduje osłabienie działania zginaczy odcinka szyjnego kręgosłupa. W tylnym rejonie szyi dochodzi do kompresji powięzi i skóry. Rehabilitacja skupia się na zmniejszeniu hiperlordozy szyjnej, wydłużeniu skróconych mięśni, wzmocnieniu mięśni wydłużonych i wypracowaniu nawyku prawidłowej postawy.
Kręgosłup stanowi niezmiernie ważną strukturę organizmu. Zaburzenie w jednej jego płaszczyźnie pociąga zmianę w innych. Pełni on funkcje: podporową, ruchową, amortyzującą i ochronną. Jedną z najważniejszych funkcji kręgosłupa jest funkcja amortyzująca. Bez niej dochodziłoby do zaburzeń funkcji mózgu, móżdżku, narządów zmysłów. Codzienne czynności także byłyby niemożliwe (m.in. bieganie czy skakanie). Tę funkcję kręgosłup realizuje dzięki swoim wygięciom. W odcinku lędźwiowym jest to lordoza.
Program usprawniania rdzenia kręgowego należy rozpoczynać u chorych z całkowitym lub częściowym SCIWORA, jeżeli tylko pozwoli na to ich stan w związku z innymi poważnymi obrażeniami. Dzieci z obrażeniem rdzenia kręgowego nie tylko wykazują ryzyko stopniowych zniekształceń kręgosłupa, takich jak skolioza, ale wymagają utrzymania okresowych kontroli w okresie osiągania dojrzałości szkieletowej.
Stymulacja propriocepcji jest niezwykle ważnym działaniem stosowanym w fizjoterapii zarówno u pacjentów młodszych, jak i u starszych. Ćwiczenia propriocepcji wykonywane są zarówno w celach profilaktycznych oraz w schorzeniach neurologicznych czy też narządu ruchu. Stosowane są także w medycynie sportowej jako czynnik profilaktyczny zapobiegający urazom. Przedstawione ćwiczenia wpływają stymulująco na ośrodkowy układ nerwowy, powodując utrwalanie łuku odruchowego. Chcąc uzyskać jak najlepszy efekt należy je często powtarzać.
