Wady stóp – te rzadsze, widoczne natychmiast po urodzeniu, np. stopa końsko-szpotawa, jak i te powszechne, ujawniające się po pionizacji, np. zaburzenia pierwszego promienia sugerujące obraz stopy płasko-koślawej w chorobie Mortona czy w stopie typu PME (primus metatarsus elewatus) – są najczęściej występującymi uszkodzeniami wrodzonymi, przypuszczalnie genetycznymi, w narządzie ruchu człowieka.
Nabyte płaskostopie podłużne to jednostka chorobowa o złożonej etiologii i różnorodnym przebiegu klinicznym. Dla uproszczenia i uporządkowania statystyk przyjęto podział na płaskostopie u dzieci i u dorosłych. Mimo to dane epidemiologiczne nadal są nieprecyzyjne, a w wielu publikacjach pomijane. Doniesienia z 2017 r. z Chin podają, że częstość występowania płaskostopia podłużnego w populacji ogólnej sięga od 5 do 15%, z czego ok. 7–15% to płaskostopie objawowe, wymagające interwencji specjalisty.
Ból towarzyszy niemal każdej chorobie bądź patologii i jest sygnałem świadczącym o nieprawidłowościach w organizmie człowieka. Bez względu na przyczynę go wywołującą uznaje się, że jest on chorobą samą w sobie z powodu towarzyszących mu objawów – zaburzeń snu i apetytu, drażliwości, upośledzenia ruchowego i zwiększonej męczliwości [1, 2].
Ćwiczenia pilates to system ćwiczeń stworzony przez Josepha Pilatesa. Ich celem jest poprawa ogólnej kondycji, postawy ciała i uelastycznienie mięśni. Zajęcia są prowadzone indywidualnie lub grupowo, na macie, z użyciem dodatkowego sprzętu.
Spośród wszystkich metod obrazowania diagnostycznego narządu ruchu badanie USG wydaje się najbardziej przyjazne dla środowiska fizjoterapeutów. Powodem tego jest jego szeroka dostępność, nieinwazyjność, prostota wykonania, powtarzalność, niskie koszty eksploatacji sprzętu, a przede wszystkim możliwość czynnościowego badania z zastosowaniem testów funkcjonalnych i ortopedycznych z archiwizacją postępów leczenia.
Coraz częściej do gabinetu trafiają kobiety po porodzie w celu badania, a następnie przeprowadzenia terapii mającej ułatwić powrót do zdrowia i formy. Poród to wyjątkowe wydarzenie w życiu każdej kobiety. Z jednej strony wspaniała chwila pojawienia się na świecie nowego człowieka, z drugiej – długi, męczący proces, który często powoduje różne dolegliwości w okresie połogu.
Rak prostaty jest jednym z największych wyzwań współczesnej medycyny. W wyniku leczenia mogą pojawić się dolegliwości stwarzające problemy natury higienicznej i socjalnej, np. nietrzymanie moczu czy zaburzenia funkcji seksualnych. Dlatego istotna jest wczesna diagnostyka i kompleksowe podejście do leczenia, obejmujące zarówno zabiegi chirurgiczne, jak i fizjoterapię.
Z punktu widzenia fizjoterapeuty najważniejszą kwestią jest prawidłowe rozpoznanie urazu bądź dysfunkcji pojawiających się w obrębie stopy i stawu skokowego. Ma to istotny wpływ na program rehabilitacyjny mający doprowadzić do ich usprawnienia. Błędna diagnoza, a co za tym idzie – nieprawidłowe leczenie mogą spowodować nie tylko nasilenie dolegliwości u pacjenta, ale też w niektórych przypadkach doprowadzić do konieczności zastosowania leczenia operacyjnego.
Urazy w obszarze stawu skokowego stanowią bardzo liczny odsetek urazów kończyn dolnych [1]. Do najczęściej występujących można zaliczyć skręcenia i zwichnięcia różnego stopnia oraz złamania końców dalszych kości piszczelowej oraz strzałkowej. Złamania pozostałych komponentów tego stawu zdarzają się rzadziej i są związane z konkretną aktywnością lub urazem bezpośrednim. Artykuł ma na celu przedstawienie studium przypadku dotyczącego złamania kości skokowej w wyniku urazu górskiego oraz zastosowanego leczenia i fizjoterapii.
W okresie ostatniego ćwierćwiecza obserwujemy w Polsce stale pogłębiający się proces starzenia się społeczeństwa. Jest to spowodowane kilkoma czynnikami: wydłużeniem życia, zmniejszoną dzietnością oraz emigracją osób młodych. Od początku lat 90. ubiegłego wieku przeciętny Polak postarzał się o siedem lat [1]. Konsekwencją tego procesu dla służby zdrowia jest zmaganie się z coraz większą liczbą osób ze złożonymi niepełnosprawnościami, m.in. z problemami z poruszaniem się i sprawnością motoryczną. Istotnym elementem fizjoterapii w starzeniu się jest zrozumienie procesów zachodzących w organizmie oraz sposobów zapobiegania im lub ich łagodzenia.
Ból bocznej okolicy stawu skokowego najczęściej jest kojarzony z inwersyjnym urazem skrętnym i uszkodzeniem aparatu torebkowo-więzadłowego. Znacznie rzadziej występujące patologie ścięgien strzałkowych mogą być konsekwencją skręcenia lub występować bez podłoża urazowego.
Oparzenie (łac. combustio), jak każdy uraz, jest naruszeniem integralności ustroju spowodowanym działaniem czynników zewnętrznych na tkanki. Specyfika, a z drugiej strony różnorodność oparzeń powodują, że tak powszechne zjawisko chorobowe trudno wpisać w ramy jednoznacznie brzmiącej definicji. W odróżnieniu od innego typu uszkodzeń – uraz oparzeniowy nie kończy się bowiem w momencie zaprzestania działania czynnika sprawczego. Wręcz przeciwnie, chwila ta jest dopiero początkiem kaskady zjawisk patologicznych w ustroju, których konsekwencje mogą być dla niego bardziej niebezpieczne niż sam uraz. Rana oparzeniowa jest zatem specyficznym typem uszkodzenia, o odrębnej biologii i patofizjologii [2].
