Ścięgno Achillesa jest najmocniejszym, najdłuższym, ale też najczęściej zrywanym ścięgnem w obrębie kończyny dolnej. Uraz ten może być leczony zarówno zachowawczo, jak i operacyjnie. Zabieg operacyjny zszycia ścięgna Achillesa to dopiero początek długiej drogi powrotu do sprawności. Niezależnie od wybranej metody leczenia protokół rehabilitacji jest integralnym aspektem przywracania funkcji uszkodzonego ścięgna.
Zespół bólowy barku jest częstym zjawiskiem w społeczeństwie, przede wszystkim u pacjentów w wieku podeszłym oraz u osób wykonujących pracę fizyczną. Poza bólem chory zgłasza znaczne ograniczenie ruchomości w zakresie odwodzenia oraz rotacji wewnętrznej i zewnętrznej stawu ramienno-łopatkowego. Jedną z przyczyn tych dolegliwości może być entezopatia guzka większego kości ramiennej.
Każdego dnia nasze dłonie wykonują dla nas olbrzymią pracę, bez której bardzo ciężko byłoby nam funkcjonować. Dlatego tak ważne jest, aby nie lekceważyć objawów osteofitów. Odpowiednio dobrana fizjoterapia, wsparta farmakologią, przyniesie potrzebną ulgę pacjentowi oraz pomoże w szybszym powrocie do pełnej sprawności ruchowej.
Endometrioza (EM, gruczolistość zewnętrzna) jest jednym z najczęstszych schorzeń ginekologicznych w wieku rozrodczym, estrogenozależnym, powodujących ból menstruacyjny i miednicowy. Endometrioza (EM) jest zaburzeniem charakteryzującym się ektopową obecnością i wzrostem funkcjonalnej tkanki endometrium, gruczołów i zrębu poza macicą [1, 2, 3, 4]. Przyjmuje się, że od 5 do 15% kobiet w wieku rozrodczym oraz 30–50% kobiet (wg różnych źródeł) ze stwierdzoną niepłodnością choruje na endometriozę. Podaje się, że na endometriozę choruje ok. 80% kobiet z bolesnym miesiączkowaniem. Choroba ulega regresji po menopauzie, a okres aktywny przypada na pokwitanie [3, 4, 5, 6, 7, 8, 9].
Staw biodrowy ze względu na swoją funkcję lokomocyjną i podporową odgrywa istotną rolę w codziennym życiu. Jakiekolwiek zaburzenia w jego obrębie potrafią bardzo ograniczyć możliwości chorego. W przypadku urazów rzutujących na prawidłowe funkcjonowanie stawu ważne jest wczesne rozpoczęcie fizjoterapii w celu wykluczenia jego zaburzeń. Programując rehabilitację, należy uwzględnić indywidualny stan pacjenta, a postępowanie dobrać do jego możliwości funkcjonalnych.
Zespół mięśnia gruszkowatego to coraz częściej spotykana dolegliwość układu ruchu, nazywa popularnie rwą gruszkowatą. Co ciekawe, występuje ona zarówno u osób ćwiczących i aktywnych fizycznie, jak również tych, którzy prowadzą mało sportowy tryb życia i mają głównie pracę siedzącą. Objawy przypominają rwę kulszową i tak też bywają diagnozowane. Charakterystyczne są tu bóle odcinka lędźwiowego, okolicy pośladka i promieniowanie do uda lub całej kończyny. Podane wyżej objawy wynikają z uciśnięcia lub podrażnienia nerwu kulszowego, są natomiast wynikiem nadmiernych napięć w obszarze mięśnia gruszkowatego, a nie jak w przypadku dysk-pochodnych bóli przez krążek międzykręgowy. Ze względu na swoją niespecyficzność diagnostyka może przysporzyć wiele trudności zarówno ortopedom, jak i fizjoterapeutom.
Różnego rodzaju choroby występują zarówno u dzieci, jak i osób dorosłych. W wielu przypadkach zaburzają w dużym stopniu prawidłowe funkcjonowanie organizmu. Szczególnie schorzenia neurologiczne są często przyczyną wielu patologii zdrowotnych. Wcześnie zdiagnozowane i odpowiednio leczone przebiegają w sposób kontrolowany. A jak wiadomo, jest to podstawą właściwego funkcjonowania człowieka w codziennym życiu.
Pacjentka urodziła się 19.12.2019 r. z ciąży bliźniaczej (dwuowodniowej, dwukosmówkowej). Masa urodzeniowa dziecka wynosiła 1950 g. Poród odbył się poprzez cięcie cesarskie w 35. tygodniu ciąży. W pierwszej minucie dziewczynka otrzymała 6 punktów w skali Apgar, natomiast w 5 minucie – 9 punktów. Po narodzinach stwierdzono u dziecka małoocze złożone obustronne. Podczas badań prenatalnych wady nie stwierdzono.
Promieniowanie radiologiczne (RTG) jest złotym standardem diagnostyki obrazowej. Jest badaniem szybkim w wykonaniu, powszechnym i niedrogim, a ukazanie rzeczywistego obrazu układu kostnego daje mu atut, którym przewyższa nowoczesne badania diagnostyczne. Zastosowanie zarówno aparatów rentgenowskich, jak i innych diagnostycznych aparatów nieinwazyjnych ma swoje zasady, cele i wzajemnie się uzupełnia. Należy pamiętać, w jakich sytuacjach ich używać, aby wykluczyć czynnik szkodliwości w dojściu do celu, jakim jest diagnostyka pacjenta.
Zwiększona aktywność w życiu codziennym przyczynia się w dużej mierze do powstawania wielu urazów. Mogą one powodować w sposób zarówno pośredni, jak i bezpośredni niewłaściwe wykonywanie różnorodnych, nawet najprostszych czynności dnia codziennego. Jednym z dość częstych urazów jest uszkodzenie więzadła krzyżowego tylnego.
