Moment, w którym pacjent zgłasza ból lub parestezje palców 1.–3., kieruje uwagę terapeuty w stronę zespołu cieśni nadgarstka. W ujęciu ortopedycznym struktury anatomiczne wewnątrz i wokół kanału nadgarstka, tj. więzadło poprzeczne nadgarstka – nazwane także troczkiem zginaczy – i pochewki ścięgien mięśni zginaczy przechodzących przez kanał, są opisywane od prawie stu lat jako kluczowe jednostki w tym schorzeniu. W podręcznikach ortopedycznych etiologia cieśni przypisywana jest lokalnej kompresji na nerw pośrodkowy spowodowany bliżej nieokreślonymi restrykcjami lub sklejeniami łącznotkankowymi. I choć zdarza się, że faktyczny problem leży w obrębie tych struktur – zwłaszcza gdy dochodzi do powstania lokalnego obrzęku bądź podwichnięcia kości księżycowatej mających wpływ na ograniczenie przestrzeni oraz wzrost ciśnienia wewnątrz kanału – to częściej problem dotyczy złożonych zaburzeń na przebiegu całego nerwu pośrodkowego. Może to nastąpić zarówno w obszarze przedramienia, jak i w segmentach położonych wyżej. Nadgarstek jest często miejscem manifestującym objawy, co nie znaczy, że wyłącznie on wymaga terapii. W celu ustalenia miejsca dysfunkcji należy wykonać bardzo dokładną diagnostykę różnicową. Czasami w ramach diagnostyki trzeba poddać terapii manualnej kilka miejsc, w których najczęściej dochodzi do kolizji tkanek otaczających nerw pośrodkowy.
Czytaj więcej