Dział: Z praktyki gabinetu

W niniejszym artykule omówiono główne założenia związane z wykorzystywaniem baniek próżniowych i ogniowych w terapii. Zostaną opisane wskazania, przeciwwskazania i oczekiwane rezultaty po zastosowaniu tych technik. Dowiecie się Państwo, jak postawić bańki oraz na jakie elementy należy zwrócić szczególną uwagę.

Podmioty lecznicze podlegają różnego rodzaju kontrolom organów państwowych. Prawo reguluje ich zakres i przebieg. Jak wynika z literatury przedmiotu, kontrola jest funkcją, której istota tkwi w sprawdzaniu i ocenianiu określonej działalności. W praktyce należy wyróżnić kontrole planowane (czyli podejmowane według wcześniej opracowanego planu kontroli) i doraźne. 

Bóle okolicy pachwiny i stawu biodrowego mogą mieć różne podłoże – od zmian przeciążeniowych i zwyrodnieniowych, przez usidlenia gałązek nerwowych, aż po bardzo groźne choroby infekcyjne i nowotworowe. Ze względu na to, że różne schorzenia mogą wywoływać podobne objawy, warto zapoznać się z zasadami badania klinicznego i diagnostyki obrazowej tego rejonu.

Uprawianie sportu zarówno tego zawodowego, jak i rekreacyjnego wiąże się z możliwością wystąpienia urazów aparatu ruchu. Zakres oraz rodzaj uszkodzeń jest różny, jednak właściwe postępowanie, adekwatne do zaistniałych niekorzystnych zmian, może zmniejszyć niekorzystne skutki w przypadku wszystkich rodzajów uszkodzeń.

Choroba zwyrodnieniowa stawów – obok hipertonii, cukrzycy i chorób naczyniowych – jest jedną z najpoważniejszych chorób współczesnego świata [1]. Uważa się, że choroby zwyrodnieniowe są najczęściej występującymi schorzeniami u człowieka [2], a wraz ze schorzeniami zapalnymi narządów ruchu stanowią główną przyczynę niepełnosprawności w USA i drugą w Europie [3]. Bardzo ważne jest zatem podjęcie zintegrowanych oraz kompleksowych działań mających na celu przede wszystkim zmniejszenie ich nieodwracalnych skutków. 

Uogólniona hipermobilność stawowa (UHS) oznacza zwiększony zakres ruchu w stawach w porównaniu do normy uwzględniającej wiek, płeć oraz rasę przy braku chorób układowych [1–3]. Należy jednak zaznaczyć, że do opisania tego zjawiska wykorzystuje się w piśmiennictwie także inne określenia, np. wiotkość stawów, zespół hipermobilności konstytucjonalnej, hipermobilność stawowa, zespół łagodnej hipermobilności oraz zespół łagodnej hipermobilności stawowej [1–3].

Zabiegi fizykoterapeutyczne znane są już od czasów starożytnych i na przestrzeni tysięcy lat ugruntowały swoje miejsce w rehabilitacji. Fizykoterapia ma szerokie zastosowanie w leczeniu wszelakich dolegliwości. Wykorzystywane w rehabilitacji bodźce fizyczne pobierane z natury wpływają jednocześnie na zmniejszenie dolegliwości bólowych, jak również na stany depresyjne, leczenie ran czy zwalczanie obrzęków. Dodatkowo należy wspomnieć, że niektóre zabiegi znalazły swoje zastosowanie w innych gałęziach medycyny, do których należą m.in. stomatologia, ortopedia, onkologia czy położnictwo.

Moment, w którym pacjent zgłasza ból lub parestezje palców 1.–3., kieruje uwagę terapeuty w stronę zespołu cieśni nadgarstka. W ujęciu ortopedycznym struktury anatomiczne wewnątrz i wokół kanału nadgarstka, tj. więzadło poprzeczne nadgarstka – nazwane także troczkiem zginaczy – i pochewki ścięgien mięśni zginaczy przechodzących przez kanał, są opisywane od prawie stu lat jako kluczowe jednostki w tym schorzeniu. W podręcznikach ortopedycznych etiologia cieśni przypisywana jest lokalnej kompresji na nerw pośrodkowy spowodowany bliżej nieokreślonymi restrykcjami lub sklejeniami łącznotkankowymi. I choć zdarza się, że faktyczny problem leży w obrębie tych struktur – zwłaszcza gdy dochodzi do powstania lokalnego obrzęku bądź podwichnięcia kości księżycowatej mających wpływ na ograniczenie przestrzeni oraz wzrost ciśnienia wewnątrz kanału – to częściej problem dotyczy złożonych zaburzeń na przebiegu całego nerwu pośrodkowego. Może to nastąpić zarówno w obszarze przedramienia, jak i w segmentach położonych wyżej. Nadgarstek jest często miejscem manifestującym objawy, co nie znaczy, że wyłącznie on wymaga terapii. W celu ustalenia miejsca dysfunkcji należy wykonać bardzo dokładną diagnostykę różnicową. Czasami w ramach diagnostyki trzeba poddać terapii manualnej kilka miejsc, w których najczęściej dochodzi do kolizji tkanek otaczających nerw pośrodkowy.