Dział: Z praktyki gabinetu

Przyjmuje się, że ponad 50% ludzi doświadczy w swoim życiu bólu kręgosłupa, a 75% z nich dozna nawrotu dolegliwości. Choroba ta przyczynia się do wycofania w relacjach interpersonalnych, utraty zdolności do pracy zawodowej i obniżenia poczucia własnej wartości, co w konsekwencji prowadzi do zdecydowanego pogorszenia jakości życia. Z pomocą w tych dolegliwościach przychodzi metoda mechanicznego diagnozowania i terapii McKenziego (mechanical diagnosis and therapy – MDT), która odpowiednio zastosowana pozwala na natychmiastową eliminację dolegliwości bólowych dolnego odcinka kręgosłupa. Co więcej, pomoże znaleźć źródło bólu, zwalczyć jego przyczynę, utrzymać trwale efekty terapii oraz przeciwdziałać nawrotom kolejnych epizodów bólowych.

Rdzeń kręgowy (łac. medulla spinalis) jako integralna część centralnego układu nerwowego przewodzi impulsy elektryczne pomiędzy mózgowiem a obwodowym układem nerwowym. Jego niewielka masa (waga ok. 30 g) świadczy niewątpliwie o wyjątkowej delikatności i podatności na uszkodzenia poprzez struktury go otaczające. Złożoność wtórnych powikłań powstałych po urazie rdzenia kręgowego wymaga wielospecjalistycznego leczenia oraz ukierunkowanej strategii neurorehabilitacyjnej. Istotnym elementem w przebiegu procesu terapeutycznego jest fizjoterapia oddechowa.

Powiązania między narządami wewnętrznymi a układem mięśniowo-szkieletowym, naczyniowym i nerwowym powodują, że terapia manualna wisceralna powinna 
stanowić integralną część leczenia zaburzeń funkcjonalnych organizmu człowieka. Prawidłowe funkcjonowanie wątroby, żołądka, dwunastnicy, nerek czy jelit ma istotny wpływ na zdrowie człowieka, a dysfunkcja narządu może być przyczyną choroby 
czy dolegliwości. Może także przyczyniać się do utrzymywania złego stanu zdrowia, 
nie pozwalając na efektywne uruchomienie fizjologicznych mechanizmów samoleczenia. Dysfunkcja jednego z narządów wewnętrznych może wpływać na zmianę 
napięć w układzie mięśniowym, więzadłowym, stawowym i powięziowym, 
a także trawiennym, oddechowym, naczyniowym, nerwowym czy moczowo-płciowym.

W dniu 30 listopada 2015 r. została opublikowana w Dzienniku Ustaw ustawa z dnia 25 września 2015 r. o zawodzie fizjoterapeuty (Dz. U. poz. 1994) – dalej u.z.f. Nowe przepisy wejdą w życie 31 maja 2016 r. Tym samym Polska dołączy do grupy 27 państw członkowskich Unii Europejskiej, w których zawód fizjoterapeuty jest zawodem regulowanym. Podstawowym celem ustawodawcy jest utworzenie takich ram prawnych do wykonywania zawodu, które zapewnią, że fizjoterapeutami zostawać będą tylko osoby o odpowiedniej wiedzy i kwalifikacjach, co stanowić będzie gwarancję bezpieczeństwa pacjenta i zwiększać skuteczność leczenia. Omawiana ustawa określa zasady: wykonywania zawodu fizjoterapeuty, uzyskiwania prawa wykonywania tego zawodu oraz kształcenia zawodowego i podyplomowego fizjoterapeuty, a także, co ważne – odpowiedzialności zawodowej, zwiększając tym samym bezpieczeństwo pacjentów.

Złamanie dystalnej nasady kości promieniowej jest najczęściej występującym złamaniem kończyny górnej. Złamania w tej okolicy dotyczą 40% kobiet oraz 13% mężczyzn. Budowa kompleksu ręka – przedramię jest na tyle specyficzna, że zdecydowana większość 
energii podczas upadku z próbą podparcia kumuluje się na kości promieniowej. Szacuje się, że co piąte złamanie dotyczy omawianej lokalizacji. Inne statystyki mówią, że występują one u 2 osób na 1000 w ciągu roku. 

Planowanie i monitorowanie rehabilitacji chorego po udarze mózgu wymaga dokładnego zbadania i ustalenia punktu wyjścia, który będzie odniesieniem do uzyskanych efektów oddziaływania fizjoterapeutycznego. W celu precyzyjnej oceny stanu funkcjonalnego pacjenta konieczne jest wykorzystanie specyficznych i czułych metod klinimetrycznych¹. Obecnie stosuje się wiele skal tworzonych na potrzeby oceny stanu chorego, w których uwzględnia się możliwie jak najwięcej czynników kształtujących. Wieloaspektowa ocena jest niezbędnym elementem obiektywizacji pomiaru wyników, jaka wynika z medycyny opartej na faktach (evidence based medicine – EBM). Mnogość skal z jednej strony daje duże możliwości obiektywizacji stanu funkcjonalnego pacjenta z jednoczesną oceną jego stanu zdrowia, z drugiej zaś wskazuje na brak jednego doskonałego narzędzia.

Nazwa mięśnie pochyłe (musculi scaleni) pochodzi od pochyłego ułożenia i skośnego przebiegu włókien tych mięśni. Scalene z greki oznacza: różnoboczne – nie równoległe i nie prostopalde. Kątowe ułożenie mięśni pozwala im nie tylko na wykonywanie rotacji i skłonów głowy na boki, ale również nadaje im funkcje ułożenia w pozycji pionowej i stabilizacji kolumny odcinka szyjnego – podobnie jak olinowanie masztu jachtu. 

Już na początku XX w. twórca medycyny osteopatycznej Andrew Taylor Still przypisywał powięzi bardzo ważną rolę w powstawaniu dolegliwości u człowieka. 

„Piszę o uniwersalności powięzi, aby wywrzeć wrażenie na czytelniku ideą, że ta ciągła substancja musi być wolna we wszystkich jej obszarach, tak aby mogła otrzymywać i uwalniać wszelkie płyny oraz pozbywać się nieczystości… Wiedza na temat uniwersalnego zakresu powięzi jest niezbędna i jest jedną z największych pomocy, jaką może dysponować osoba poszukująca przyczyn danej dolegliwości”

(Still A.T., Philosophy and mechanical principles of osteopathy).