39 Copyright by Forum Media Polska Sp. z o.o. Masaż Sugerowane poziomy pomiaru: dół pachowy, 10 cm powyżej nadkłykcia bocznego kości ramiennej, na wysokości szpary stawu łokciowego, 10 cm poniżej nadkłykcia bocznego kości ramiennej, na wysokości stawu promieniowo-nadgarstkowego, ręka na wysokości śródręcza – bez kciuka. Szczególnie polecany jest manualny drenaż limfatyczny Emila Voddera, gdyż jest to terapia oparta na doświadczeniach i wiedzy prof. dr. n. med. Michaela Foldi, który podczas studiów intensywnie zajmował się limfologią, a w końcu został uznany za założyciela i prekursora limfologii. Manualny drenaż limfatyczny to nie mechaniczne wykonanie masażu, ale opracowanie tkanki, to znalezienie drogi ujścia dla chłonki, jeżeli jest uszkodzona tkanka, blizna czy metalowe zespolenia. Zasady wykonywania drenażu: 1. Najpierw udrażnia się większe pnie limfatyczne i węzły chłonne leżące bliżej ujść żylnych, a potem przepycha chłonkę z obwodu, w myśl zasady od góry do dołu, ale jednak w kierunku góry. 2. Pozycja pacjenta powinna ułatwiać odpływ chłonki. 3. Stosuje się wolne tempo wykonywania zabiegu – jest to wymuszone wolnym prądem chłonki. 4. Techniki powinno wykonywać się miękko i płynnie, ruchy mają być o charakterze przepychającym z umiarkowaną siłą, aby nie dopuścić do rozgrzania tkanki. 5. Czas zabiegu dostosowuje się indywidualnie do pacjenta, ale na kończynę górną – szczególnie po urazie – należy przeznaczyć nie mniej niż 20 minut. Dobry czas to 40–50, jeśli trzeba opracować też bliznę. 6. Drenaż można wykonywać codziennie. 7. Liczba zabiegów zależy od współpracy pacjenta z terapeutą i jest zależna od postępów leczenia. Zazwyczaj przy urazowym świeżym obrzęku 3–5 spotkań wystarcza. Obrzęk długotrwały wymaga więcej czasu pracy terapeuty. 8. Nie można zapominać o tym, aby pacjent pił wodę. Nadmiar limfy musi być wydalony, a woda jest do tego niezbędna. Drenaż można wykonywać, stosując chwyty podstawowe. Są to stałe ruchy okrężne, naprzemienne ruchy okrężne oraz chwyty pompujące – nie zawsze stosowane. Te trzy rodzaje chwytów w zupełności wystarczą, jeśli wykonane są prawidłowo. Chwyty te powinny przebiegać w sposób harmonijny i naprzemienny, narastając i przechodząc jeden w drugi. Nie zawsze wymagane jest opracowanie centrali, czyli brzucha. Można zacząć od węzłów chłonnych nadobojczykowych, potem pachowych kończyny uszkodzonej – jeśli ma się do nich dostęp. Dalej można opracować bark, stronę przednią i dopiero schodzi się na ramię, potem na łokieć, przedramię i rękę. Taka jest systematyka, ale zasada od góry do dołu, ale do góry, obowiązuje. Tył kończyny można opracować na boku, jeśli pacjent będzie się mógł położyć, ale po uprzednim opracowaniu łopatki. Kolejność chwytów w manualnym drenażu limfatycznym: 1. Głaskanie w kierunku odpływu limfy. 2. Opracowanie nadobojczykowych, pachowych węzłów chłonnych.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTMwMjc0Nw==