76 Copyright by Forum Media Polska Sp. z o.o. Podologia towanym tyłostopiu z tej pozycji nie powinno być widać żadnego fragmentu pięty. Jeśli jednak widoczny jest jej przyśrodkowy brzeg, ma się do czynienia ze szpotawością. U pacjentki test wypadł pozytywnie, co przedstawia zdjęcie 8. Dla potwierdzenia uzyskanego wyniku testu przeprowadza się jego dalszą część – pacjentka tyłem do obserwatora, ułożenie stóp identyczne jak poprzednio. Można zaobserwować szpotawe ustawienie pięty, przedstawione na zdjęciu 9. Aby ocenić, czy szpotawość tyłostopia jest korektywna, czy też ma charakter utrwalony, można posłużyć się testem Colemana. Pacjentka stawia boczny brzeg stopy na deseczce o grubości 2 cm, testujący z tyłu obserwuje reakcję przodostopia na ten manewr. Jeśli strona przyśrodkowa i pierwsze dwa palce zsuwają się z deski na podłogę, a tyłostopie ulega automatycznej korekcji (może przejść ze szpotawości w lekką koślawość), oznacza to, że deformacja jest nieutrwalona. Tak też reagowała stopa pacjentki, co przedstawia zdjęcie 10. Odzwierciedleniem patologicznego sposobu obciążania stóp są buty, których pacjentka używa najczęściej. Zdjęcie 11 przedstawia tylną część obuwia, widoczne jest wytarcie podeszwy w bocznych częściach. Jak dotąd nie wykonano badania podoskopowego. Dla potrzeb tego opracowania wykonano plantokonturogram w warunkach domowych. Zwraca uwagę znacznie zmniejszona powierzchnia podparcia stopy. Widać też, że drugi i czwarty palec nie biorą udziału w podporze. W ocenie plantokonturogramu pomocny jest wskaźnik wysklepienia stopy Clarke’a, do którego wyznaczenia należy zmierzyć kąt zawarty pomiędzy styczną przyśrodkowej krawędzi odcisku a linią, która łączy miejsce maksymalnego wgłębienia tej stycznej z brzegiem przodostopia. Wskaźnik kątowy Qarke’a w prawidłowych warunkach powinien mieć wartość w granicach 42–45°. U pacjentki kąt jest znacznie większy, jego wartość to 60° (rys. 2). Innym sposobem oceny plantokonturogramu jest wyznaczenie wskaźnika Ky Sztritera- -Godunowa, przedstawione na rys. 3. W tym celu należy określić stosunek długości odcinka, który biegnie przez środek łuku na odbitce stopy Zdj. 10. Test Colemana Zdj. 9. Szpotawość tyłostopia – widok od tyłu Zdj. 8. Szpotawość tyłostopia – widok od przodu Zdj. 7. Goniometryczna ocena sklepienia podłużnego stopy Zdj. 6. Pomiar wysokości łuku w obciążeniu Zdj. 5. Pomiar wysokości łuku w odciążeniu 42 › www.praktycznafizjoterapia.pl ‹ Zdj. 10. Test Colemana Zdj. 8. Szpotawość tyłostopia – widok od przodu użnego stopy Zdj. 6. Pomiar wysokości łuku w obciążeniu Zdj. 10. Test Colemana Zdj. 9. Szpotawość tyłostopia – widok od tyłu Zdj. 8. Szpotawość tyłostopia – widok od przodu Zdj. 7. Goniometryczna ocena sklepienia podłużnego stopy Zdj. 6. Pomiar wysokości łuku w obciążeniu Zdj. 5. Pomiar wysokości łuku w odciążeniu 42 › www.praktycznafizjoterapia.pl ‹ Zdj. 8. Szpotawość tyłostopia – widok od przodu użnego stopy Zdj. 6. Pomiar wysokości łuku w obciążeniu Zdj. 5. Pomiar wysokości łuku w odciążeniu Zdj. 6. Pomiar wysokości łuku w obciążeniu Zdj. 7. Goniometryczna ocena sklepienia podłużnego stopy Zdj. 8. Szpotawość tyłostopia – widok od przodu
RkJQdWJsaXNoZXIy MTMwMjc0Nw==