83 Copyright by Forum Media Polska Sp. z o.o. Fizjoterapia w sporcie kościom mogą dotrzeć do wielu miejsc dostępnych do tej pory jedynie terapeutom manualnym. Korzystanie z piłek może być metodologicznie podobne do rolek – poprzez docisk i powolne przesuwanie w tempie 2,5 cm na sekundę po strukturze mięśniowo-powięziowej, którą chce się rozluźnić, można uzyskać rozluźnienie i uwodnienie tkanki. Piłki mogą być wykorzystywane jednak do ucisków punktów spustowych, punktów maksymalnie bolesnych, przyczepów mięśni i ich bruzd przylegania. Technika „zahacz – rozciągnij” jest również dostępna dla tego przyrządu. Co może się wydarzyć po użyciu rolki lub piłki? Następnego dnia po zastosowaniu rolki lub piłeczki pacjent może czuć się obolały, ale jego mięśnie powinny być zrelaksowane. Warto pamiętać, że nie powinno się zbyt intensywnie rolować miejsc bolesnych, aby nie uszkodzić włókien, zwiększając przy tym wrażliwość następnego dnia. W międzyczasie powinno się nawadniać organizm, jeść zdrowo i wysypiać się, co poprawi efektywność pracy mięśni i układu powięziowego. Przed kolejnym rolowaniem tych samych miejsc należy odczekać 24–48 godzin. Sport Rolowanie przed treningiem Badania naukowe pokazują, że autorozluźnianie mięśniowo-powięziowe za pomocą rolki nie wpływa negatywnie na poziom wytrenowania sportowców (na ich siłę, moc i zwinność) [5–7]. Zdj. 2. Rolowanie kręgosłupa piersiowego. Należy położyć się na poprzecznie ułożonej rolce, tak by znajdowała się na kręgosłupie piersiowym. Ręce krzyżuje się na klatce piersiowej i za pomocą kończyn dolnych, poprzez zginanie i prostowanie kolan, powoli roluje cały odcinek piersiowy – od góry do dołu i odwrotnie. Podczas rolowania mięśnie brzucha powinny być delikatnie napięte, a miejsce rolowane rozluźnione. Niewskazane jest rolowanie odcinka lędźwiowego 28 PrakTyczna fizjoTeraPia & rehabiliTacja NOwOCzESNE METODY FIzjOTERAPII się zbyt intensywnie rolować miejsc bolesnych, aby nie uszkodzić włókien, zwiększając przy tym wrażliwość następnego dnia. W międzyczasie powinno się nawadniać organizm, jeść zdrowo i wysypiać się, co poprawi efektywność pracy mięśni i układu powięziowego. Przed kolejnym rolowaniem tych samych miejsc należy odczekać 24–48 godzin. SPORT Rolowanie przed treningiem Badania naukowe pokazują, że autorozluźnianie mięśniowo-powięziowe za pomocą rolki nie wpływa negatywnie na poziom wytrenowania sportowców (na ich siłę, moc i zwinność) [5–7]. Warto jednak zaznaczyć, że powyższe badania zostały przeprowadzone na małej liczbie osób, a samo rolowanie danej struktury nie trwało dłużej niż 1,5 mi- nuty. Występują przesłanki, że przy dłuższym autorozluźnianiu może dojść do czasowego zmniejszenia siły, mocy i pogorszenia koordynacji, co może przyczynić się do doznania kontuzji. Dlatego też przed treningiem zaleca się krótkie rolowanie, mające przygotować tkankę do wysiłku, poprawiając jej uwodnienie, zwiększając zakres ruchu i uelastyczniając powięź, która uczestniczy w transferze sił wytwarzanych przez mięśnie. Przed treningiem roluje się dany mięsień 8–12 razy, gdzie jedno powtórzenie to ruch rolki w jedną stronę mięśnia oraz w stronę powrotną. Rolowanie po treningu Rolowanie tuż po treningu lub zawodach gwarantuje szybszą regenerację mikrourazów mięśniowych (ang. delayed- -onset muscle soreness – DOMS) [8]. W badaniach MacDonald [9], gdzie porównano dwie grupy aktywne fizycznie (rolującą się i kontrolną), zaobserwowano znaczące różnice na korzyść grupy używających rollerów. Przy rolowaniu raz dziennie różnice w odczuwaniu DOMS były znacznie zmniejszone przy każdym badaniu (24 h, 48 h i 72 h). W tym wypadku rolowanie za każdym razem trwało 60 sekund, w dwóch seriach. Zdj. 2. Rolowanie kręgosłupa piersiowego. Należy położyć się na poprzecznie ułożonej rolce, tak by znajdowała się na kręgosłupie piersiowym. Ręce krzyżuje się na klatce piersiowej i za pomocą kończyn dolnych, poprzez zginanie i prostowanie kolan, powoli roluje cały odcinek piersiowy – od góry do dołu i odwrotnie. Podczas rolowania mięśnie brzucha powinny być delikatnie napięte, a miejsce rolowane rozluźnione. Niewskazane jest rolowanie odcinka lędźwiowego Zdj. 3. Rolowanie mięśni grupy przedniej uda wraz z jej powięzią. Należy położyć się udami na rolce, ręce ułożyć jak do podporu przodem. Trzeba ustawić prawidłowo miednicę i za pomocą przedramion odpychać się w przód i w tył, rolując tym samym uda. Rolowanie powinno kończyć się tuż przed rzepką w części dystalnej i tuż przed kolcem biodrowym przednim górnym w części proksymalnej uda Zdj. 4. Rolowanie tylnej grupy uda – jednonóż. Udo układa się na rolce, a drugą kończynę zgina się w stawie biodrowym oraz kolanowym i opiera o podłoże. Kończyny górne mają być oparte o podłoże. Rolowanie wykonuje się do dołu podkolanowego w części dystalnej i do guza kulszowego w części proksymalnej. Podczas rolowania należy odpychać się kończynami górnymi i kończyną dolną podporową 28 PrakTyczna fizjoTeraPia & rehabiliTacja NOwOCzESNE METODY FIzjOTERAPII się zbyt intensywnie rolować miejsc bolesnych, aby nie uszkodzić włókien, zwiększając przy tym wrażliwość następnego dnia. W międzyczasie powinno się nawadniać organizm, jeść zdrowo i wysypiać się, co poprawi efektywność pracy mięśni i układu powięziowego. Przed kolejnym rolowaniem tych samych miejsc należy odczekać 24–48 godzin. SPORT Rolowanie przed treningiem Badania naukowe pokazują, że autorozluźnianie mięśniowo-powięziowe za pomocą rolki nie wpływa negatywnie na poziom wytrenowania sportowców (na ich siłę, moc i zwinność) [5–7]. Warto jednak zaznaczyć, że powyższe badania zostały przeprowadzone na małej liczbie osób, a samo rolowanie danej struktury nie trwało dłużej niż 1,5 mi- nuty. Występują przesłanki, że przy dłuższym autorozluźnianiu może dojść do czasowego zmniejszenia siły, mocy i pogorszenia koordynacji, co może przyczynić się do doznania kontuzji. Dlatego też przed treningiem zaleca się krótkie rolowanie, mające przygotować tkankę do wysiłku, poprawiając jej uwodnienie, zwiększając zakres ruchu i uelastyczniając powięź, która uczestniczy w transferze sił wytwarzanych przez mięśnie. Przed treningiem roluje się dany mięsień 8–12 razy, gdzie jedno powtórzenie to ruch rolki w jedną stronę mięśnia oraz w stronę powrotną. Rolowanie po treningu Rolowanie tuż po treningu lub zawodach gwarantuje szybszą regenerację mikrourazów mięśniowych (ang. delayed- -onset muscle soreness – DOMS) [8]. W badaniach MacDonald [9], gdzie porównano dwie grupy aktywne fizycznie (rolującą się i kontrolną), zaobserwowano znaczące różnice na korzyść grupy używających rollerów. Przy rolowaniu raz dziennie różnice w odczuwaniu DOMS były znacznie zmniejszone przy każdym badaniu (24 h, 48 h i 72 h). W tym wypadku rolowanie za każdym razem trwało 60 sekund, w dwóch seriach. Zdj. 2. Rolowanie kręgosłupa piersiowego. Należy położyć się na poprzecznie ułożonej rolce, tak by znajdowała się na kręgosłupie piersiowym. Ręce krzyżuje się na klatce piersiowej i za pomocą kończyn dolnych, poprzez zginanie i prostowanie kolan, powoli roluje cały odcinek piersiowy – od góry do dołu i odwrotnie. Podczas rolowania mięśnie brzucha powinny być delikatnie napięte, a miejsce rolowane rozluźnione. Niewskazane jest rolowanie odcinka lędźwiowego Zdj. 3. Rolowanie mięśni grupy przedniej uda wraz z jej powięzią. Należy położyć się udami na rolce, ręce ułożyć jak do podporu przodem. Trzeba ustawić prawidłowo miednicę i za pomocą przedramion odpychać się w przód i w tył, rolując tym samym uda. Rolowanie powinno kończyć się tuż przed rzepką w części dystalnej i tuż przed kolcem biodrowym przednim górnym w części proksymalnej uda Zdj. 4. Rolowanie tylnej grupy uda – jednonóż. Udo układa się na rolce, a drugą kończynę zgina się w stawie biodrowym oraz kolanowym i opiera o podłoże. Kończyny górne mają być oparte o podłoże. Rolowanie wykonuje się do dołu podkolanowego w części dystalnej i do guza kulszowego w części proksymalnej. Podczas rolowania należy odpychać się kończynami górnymi i kończyną dolną podporową Zdj. 3. Rolowanie mięśni grupy przedniej uda wraz z jej powięzią. Należy położyć się udami na rolce, ręce ułożyć jak do podporu przodem. Trzeba ustawić prawidłowo miednicę i za pomocą przedramion odpychać się w przód i w tył, rolując tym samym uda. Rolowanie powinno kończyć się tuż przed rzepką w części dystalnej i tuż przed kolcem biodrowym przednim górnym w części proksymalnej uda 28 PrakTyczna fizjoTeraPia & rehabiliTacja NOwOCzESNE METODY FIzjOTERAPII się zbyt intensywnie rolować miejsc bolesnych, aby nie uszkodzić włókien, zwiększając przy tym wrażliwość następnego dnia. W międzyczasie powinno się nawadniać organizm, jeść zdrowo i wysypiać się, co poprawi efektywność pracy mięśni i układu powięziowego. Przed kolejnym rolowaniem tych samych miejsc należy odczekać 24–48 godzin. SPORT Rolowanie przed treningiem Badania naukowe pokazują, że autorozluźnianie mięśniowo-powięziowe za pomocą rolki nie wpływa negatywnie na poziom wytrenowania sportowców (na ich siłę, moc i zwinność) [5–7]. Warto jednak zaznaczyć, że powyższe badania zostały przeprowadzone na małej liczbie osób, a samo rolowanie danej struktury nie trwało dłużej niż 1,5 mi- nuty. Występują przesłanki, że przy dłuższym autorozluźnianiu może dojść do czasowego zmniejszenia siły, mocy i pogorszenia koordynacji, co może przyczynić się do doznania kontuzji. Dlatego też przed treningiem zaleca się krótkie rolowanie, mające przygotować tkankę do wysiłku, poprawiając jej uwodnienie, zwiększając zakres ruchu i uelastyczniając powięź, która uczestniczy w transferze sił wytwarzanych przez mięśnie. Przed treningiem roluje się dany mięsień 8–12 razy, gdzie jedno powtórzenie to ruch rolki w jedną stronę mięśnia oraz w stronę powrotną. Rolowanie po treningu Rolowanie tuż po treningu lub zawodach gwarantuje szybszą regenerację mikrourazów mięśniowych (ang. delayed- -onset muscle soreness – DOMS) [8]. W badaniach MacDonald [9], gdzie porównano dwie grupy aktywne fizycznie (rolującą się i kontrolną), zaobserwowano znaczące różnice na korzyść grupy używających rollerów. Przy rolowaniu raz dziennie różnice w odczuwaniu DOMS były znacznie zmniejszone przy każdym badaniu (24 h, 48 h i 72 h). W tym wypadku rolowanie za każdym razem trwało 60 sekund, w dwóch seriach. Zdj. 2. Rolowanie kręgosłupa piersiowego. Należy położyć się na poprzecznie ułożonej rolce, tak by znajdowała się na kręgosłupie piersiowym. Ręce krzyżuje się na klatce piersiowej i za pomocą kończyn dolnych, poprzez zginanie i prostowanie kolan, powoli roluje cały odcinek piersiowy – od góry do dołu i odwrotnie. Podczas rolowania mięśnie brzucha powinny być delikatnie napięte, a miejsce rolowane rozluźnione. Niewskazane jest rolowanie odcinka lędźwiowego Zdj. 3. Rolowanie mięśni grupy przedniej uda wraz z jej powięzią. Należy położyć się udami na rolce, ręce ułożyć jak do podporu przodem. Trzeba ustawić prawidłowo miednicę i za pomocą przedramion odpychać się w przód i w tył, rolując tym samym uda. Rolowanie powinno kończyć się tuż przed rzepką w części dystalnej i tuż przed kolcem biodrowym przednim górnym w części proksymalnej uda Zdj. 4. Rolowanie tylnej grupy uda – jednonóż. Udo układa się na rolce, a drugą kończynę zgina się w stawie biodrowym oraz kolanowym i opiera o podłoże. Kończyny górne mają być oparte o podłoże. Rolowanie wykonuje się do dołu podkolanowego w części dystalnej i do guza kulszowego w części proksymalnej. Podczas rolowania należy odpychać się kończynami górnymi i kończyną dolną podporową Zdj. 4. Rolowanie tylnej grupy uda – jednonóż. Udo układa się na rolce, a drugą kończynę zgina się w stawie biodrowym oraz kolanowym i opiera o podłoże. Kończyny górne mają być oparte o podłoże. Rolowanie wykonuje się do dołu podkolanowego w części dystalnej i do guza kulszowego w części proksymalnej. Podczas rolowania należy odpychać się kończynami górnymi i kończyną dolną podporową
RkJQdWJsaXNoZXIy MTMwMjc0Nw==