Magister Fizjoterapii w Samodzielnym Gminnym Zakładzie Opieki Zdrowotnej w Błoniu. Absolwent Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego w Warszawie. W swojej pracy stosuje terapię manualną wg Praskiej Szkoły koncepcji K. Lewita, terapię powięziową wg Paula Charffoura. Interesuje się oceną skuteczności przeciwbólowej technik mięśniowo-powięziowych, neuromobilizacji opartą na evidence-based medicine (medycyny opartej na faktach). W pracy wykorzystuje EMG oraz USG narządu ruchu w metodach rehabilitacji funkcjonalnej i aktywnej. Uczestnik wielu konferencji szkoleniowo-naukowych.
Termin „dystonia” został wprowadzony do medycyny w 1901 r. przez Destarca. W Polsce po raz pierwszy użył go neurolog Edward Flatau w 1911 r., opisując kurcz torsyjny. Medical Research Fundation definiuje dystonię jako wzmożoną aktywność mięśni utrzymującą się lub powtarzającą się często, która powoduje skręcające ruchy i zmianę postawy ciała. W piśmiennictwie medycznym dystonie należą do dyskinez, tzn. zaburzeń ruchowych.
