Rozpoznanie zaburzeń rozwoju psychomotorycznego u dziecka we wczesnym okresie życia jest trudne, rozłożone w czasie (najczęściej jednorazowe badanie niemowlęcia jest niewystarczające do postawienia rzetelnej prognozy jego rozwoju) i obarczone ryzykiem przelub niedoszacowania. Z drugiej strony dzieci z tzw. grupy ryzyka wystąpienia poważnych nieprawidłowości zdrowotnych powinny być objęte opieką rozwojową od najwcześniejszych tygodni życia