Temat miesiąca dwudziestego wydania „Praktycznej Fizjoterapii i Rehabilitacji” to schorzenia barku. Publikujemy artykuły poświęcone tematom takim jak bark tenisisty, przewlekłe uszkodzenie stożka rotatorów i zerwanie ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego wraz z leczeniem z wykorzystaniem metody PNF.
W niniejszym wydaniu poruszamy m.in. następujące kwestie:
Bark tenisisty to częsty uraz towarzyszący sportom rzutowym, w których wykonuje się rzut ponad głową. Pacjenci, w takich wypadkach skarżą się na ból przy wysiłku, osłabienie siły mięśniowej, problemy z unoszeniem ramion, a nawet bóle nocne. Mają trudności np. z czesaniem włosów czy ubieraniem się. „Rehabilitacja pacjentów z barkiem tenisisty ma na celu odtworzenie równowagi stabilizacji stawu barkowego, zniesienie ograniczeń ruchu oraz przywrócenie jego prawidłowego zakresu” – pisze Sylwia Sztuce.
Nawiązując do tematu miesiąca, przedstawiamy artykuł prezentujący zastosowanie fizykoterapii w zwyrodnieniu stawu barkowego. Fizykoterapia ma na celu przede wszystkim eliminację bólu, poprawę odżywienia tkanek przez lepsze ukrwienie, ograniczenie zaników mięśniowych, a także zapobieganie zmianom chorobowym. Zwyrodnienie stawu barkowego wymaga takiego samego postępowania terapeutycznego, jak w przypadku bolesnego barku. Polecana jest m.in. galwanizacja, jonoforeza, prądy diadynamiczne czy ultradźwięki.
Polecamy również artykuł pt. „Diagnostyka różnicowa i leczenie manualne w dolegliwościach bólowych kompleksu barkowego”. Ból barku to jedna z najczęstszych przyczyn wizyt u fizjoterapeuty, a sam powrót do sprawności w takim wypadku trwa długo i niesie za sobą ryzyko nawrotu. W tekście prezentujemy dolegliwości w obrębie kompleksu barkowego w przebiegu chorób i dysfunkcji narządu ruchu, a także patologie w obrębie poszczególnych jego elementów, które mogą być przyczyną bólu.
Zachęcamy również do lektury artykułu pt. „Program rehabilitacji pacjenta z przewlekłym uszkodzeniem stożka rotatorów i zerwaniem ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego metodą PNF według standardów ICF”. Metoda PNF omówiona jest wraz z wyróżnieniem najważniejszych zasad w odniesieniu do klasyfikacji ICF. Postrzeganie człowieka jako całości, które postuluje metoda PNF, pokrywa się z podstawowymi założeniami ICF, czyli tzw. okolicznościami towarzyszącymi.
Jako przykład autor przedstawia przypadek 72-letniego pacjenta, u którego wykryto zrosty torebki przednio-bocznej ze znacznym ograniczeniem rotacji zewnętrznej oraz przewlekłe uszkodzenie stożka rotatorów i zerwanie ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego, a także przebyte złamanie guzka większego kości ramiennej i zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe w stawie obojczykowo-barkowym. Program rehabilitacji był nastawiony na „uzyskanie poprawy zakresu ruchomości, zwiększenie siły i powrót utraconych funkcji”.
Ponadto Bartosz Nieciecki w rozmowie z nami tłumaczy czym metoda Maitlanda wyróżnia się na tle innych metod. Wyjaśnia, że metoda Maitlanda jest bardzo otwarta na inne techniki, chętnie korzysta z badań naukowych, umożliwia łatwą integrację teorii z praktyką oraz ciągłe poszukiwanie nowych rozwiązań.
