Nowe zasady kontroli zakładu rehabilitacji leczniczej przez Narodowy Fundusz Zdrowia

Jak wynika z literatury przedmiotu, kontrola jest funkcją, której istota tkwi w sprawdzaniu i ocenianiu określonej działalności. W praktyce należy wyróżnić kontrole planowane (czyli podejmowane według wcześniej opracowanego planu kontroli) i kontrole doraźne (ad hoc). Prawo reguluje zakres i przebieg kontroli. 

Jednym z państwowych organów kontroli mającym znaczenie dla podmiotów leczniczych jest Narodowy Fundusz Zdrowia. Każdy podmiot wykonujący działalność leczniczą, w tym także zakład (gabinet) rehabilitacji leczniczej (w skrócie zwany zakładem rehabilitacji), jeżeli ma umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej zawartą z Narodowym Funduszem Zdrowia, podlega obowiązkowo kontroli NFZ.

Zasady kontroli świadczeniodawcy, w tym zakładów rehabilitacji, przez NFZ reguluje Ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1510), w skrócie zwana u.ś.o.z. W związku z wejściem w życie nowelizacji powyższej ustawy z dniem 1 czerwca 2019 r. uchylony został art. 64 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych dotyczący dotychczas kontroli świadczeniodawców oraz wydane na jego podstawie rozporządzenie wykonawcze. Od 1 czerwca 2019 r. do kontroli świadczeniodawców mają zastosowanie nowe przepisy zawarte w art. 61a–61zb ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (po art. 61 dodano nowy dział IIIa). Celem artykułu jest przybliżenie nowych regulacji prawnych dotyczących kontroli przeprowadzanych przez Na...