Wpolskim prawie nie ma definicji praw pacjenta. Zdefiniowane jest jedynie pojęcie pacjenta. Za pacjenta zgodnie z definicją ustawową (ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta z 2008 r.) należy uważać osobę zwracającą się o udzielenie świadczeń zdrowotnych lub korzystającą ze świadczeń zdrowotnych udzielanych przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych lub osobę wykonującą zawód medyczny.
Według autorskiej definicji prawa pacjenta to zespół uprawnień przysługujących człowiekowi (pacjentowi) z tytułu korzystania ze świadczeń zdrowotnych lub ubiegania się o nie. Prawa pacjenta są bezpośrednio związane z korzystaniem ze świadczeń zdrowotnych. Pacjentem jest każda osoba korzystająca ze świadczeń zdrowotnych zarówno odpłatnie, za częściową odpłatnością, jak i nieodpłatnie (tj. pacjenci ubezpieczeni w Narodowym Funduszu Zdrowia i komercyjni).
Podstawowym aktem prawnym regulującym prawa polskiego pacjenta jest ustawa z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1127), zwana w skrócie u.p.p. Do najważniejszych powszechnych (tj. przysługujących każdemu pacjentowi w każdym podmiocie leczniczym i praktyce zawodowej) praw pacjenta uregulowanych w ustawie o prawach pacjenta należą:
- prawo do pomocy medycznej w sytuacjach nagłych (tj. zagrożenia życia i zdrowia),
- prawo do informacji,
- prawo do wyrażania zgody na świadczenia zdrowotne,
- prawo do poszanowania intymności i godności pacjenta,
- prawo dostępu do dokumentacji medycznej....
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 10 wydań czasopisma "Praktyczna Fizjoterapia i Rehabilitacja"
- Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
- ...i wiele więcej!
