Planowanie i monitorowanie rehabilitacji chorego po udarze mózgu wymaga dokładnego zbadania i ustalenia punktu wyjścia, który będzie odniesieniem do uzyskanych efektów oddziaływania fizjoterapeutycznego. W celu precyzyjnej oceny stanu funkcjonalnego pacjenta konieczne jest wykorzystanie specyficznych i czułych metod klinimetrycznych1. Obecnie stosuje się wiele skal tworzonych na potrzeby oceny stanu chorego, w których uwzględnia się możliwie jak najwięcej czynników kształtujących. Wieloaspektowa ocena jest niezbędnym elementem obiektywizacji pomiaru wyników, jaka wynika z medycyny opartej na faktach (evidence based medicine – EBM). Mnogość skal z jednej strony daje duże możliwości obiektywizacji stanu funkcjonalnego pacjenta z jednoczesną oceną jego stanu zdrowia, z drugiej zaś wskazuje na brak jednego doskonałego narzędzia.