W drugiej części artykułu dotyczącego roli ruchowych testów palpacyjnych w diagnostyce dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego zostanie omówiona rzetelność i trafność przeprowadzonych prób. Na podstawie dostępnej literatury autor dokona przeglądu wyników badań dla rozpoznania dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego (SIJD), przeprowadzona dyskusja pozwoli zaś dokonać oceny ich wartości oraz konkluzji dotyczącej implikacji klinicznych.
Autor: Marek Ziółkowski
Absolwent Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie – kierunek rekreacja i rehabilitacja ruchowa. Specjalista rehabilitacji w chorobach narządu ruchu. Jeden z pierwszych założycieli na terenie miasta Łodzi Samodzielnego Gabinetu Usprawnienia Leczniczego Dzieci i Młodzieży. Wieloletni organizator studiów podyplomowych Gimnastyka kompensacyjno-korekcyjna w placówkach oświatowych. Były pracownik dydaktyczny na Wydziale Pedagogiki i Promocji Zdrowia w Wyższej Szkole Edukacji Zdrowotnej oraz Wyższej Szkole Informatyki i Umiejętności w Łodzi
Główną funkcją stawów krzyżowo-biodrowych (SIJ) jest dostarczenie stabilności i zrównoważenia obciążeń występujących między tułowiem a kończynami dolnymi. Dysfunkcja stawów krzyżowo-biodrowych (SIJD) jest w medycynie manualnej często stawianym rozpoznaniem opartym na danych z ruchowych testów palpacyjnych. Artykuł zawiera przegląd badań naukowych pod kątem oceny rzetelności i trafności informacji uzyskiwanych z wyników ruchowych testów palpacyjnych w dysfunkcji stawów krzyżowo-biodrowych. Okazuje się, że dane z ruchowych testów palpacyjnych dostarczają minimalnej ilości informacji diagnostycznych. Testy te nie mają udowodnionej wartości diagnostycznej.