Ruchowe testy palpacyjne w ocenie dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego. Stopień ich trafności i rzetelności w próbach klinicznych – cz. 1

Bóle dolnego odcinka kręgosłupa lędźwiowego i połączenia lędźwiowo-krzyżowego stanowią duże wyzwanie dla wszystkich zajmujących się zdrowiem jednostki: lekarzy, fizjoterapeutów, psychologów, psychoterapeutów. Są problemem zdrowotnym obarczonym rozległymi skutkami społecznymi. Ruchowe pozycyjne testy palpacyjne mają za zadanie diagnozowanie dysfunkcji stawów krzyżowo-biodrowych na podstawie wykrywania nieprawidłowej ruchomości kostnych punktów orientacyjnych miednicy względem siebie podczas wykonywania czynnych lub biernych testów ruchowych albo patologicznych oporów podczas tych ruchów. Pozwalają one zbadać sprzężoną kontrolę motoryczną dolnej części ciała, a szczególnie zdolność przenoszenia obciążeń.
Ból krzyża może być wywołany patologią samego kręgosłupa, korzeni rdzeniowych, jak również tkanek okołokręgosłupowych, może być bólem przeniesionym z innych narządów lub być zdominowanym przez komponentę nerwową. Kręgosłup lędźwiowo-krzyżowy jest podatny na przeciążenia różnych struktur anatomicznych, takich jak krążki międzykręgowe, stawy międzywyrostkowe, torebki stawowe, mięśnie przykręgosłupowe, więzadła kręgosłupa i miednicy, stawy biodrowe, mięśnie dna miednicy i odbytu, mięśnie obręczy biodrowej i stawów krzyżowo-biodrowych [1]. Każda z wymienionych struktur może okazać się dla danej osoby strefą dostępu do patologicznej aferencji. 
Badania prowadzone przez Lasletta i wsp. doprowadziły do uznania SIJ i tkanek okołostawowych za potencjalne źródło sygnałów nocyceptywnych, natomiast ból krzyża biorący swój początek z tych struktur za kliniczną rzeczywistość [2]. Ponieważ SIJ zapewnia ruchy między kręgosłupem a miednicą, może w nim dochodzić do poważnych zaburzeń, które przenoszą się na cały układ osiowy ciała i stawy kończyn dolnych. Paris [3] zdefiniował dysfunkcję stawów krzyż...