Dr, specjalista fizjoterapii, adiunkt w Katedrze Fizjoterapii CM w Bydgoszczy UMK w Toruniu. Związana z Laboratorium Neurokognitywnym w Interdyscyplinarnym Centrum Nowoczesnych Technologii UMK, w tym z międzynarodową grupą badawczą InteRDoCTor. Absolwentka m.in. AWF i UM w Poznaniu oraz ponad 40 kursów. Autorka 15 książek, 400 artykułów. Członek 20 Rad Wydawniczych, recenzent w ponad 110 czasopismach naukowych oraz recenzent wniosków grantowych. Kierunki badań to terapia eklektyczna w neurorehabilitacji dzieci i dorosłych oraz nowoczesne technologie. W ramach firmy Fizjoterapia Emilia Mikołajewska z/s w Bydgoszczy prowadzi praktykę fizjoterapeutyczną oraz kursy.
Uprawianie sportu zarówno tego zawodowego, jak i rekreacyjnego wiąże się z możliwością wystąpienia urazów aparatu ruchu. Zakres oraz rodzaj uszkodzeń jest różny, jednak właściwe postępowanie, adekwatne do zaistniałych niekorzystnych zmian, może zmniejszyć niekorzystne skutki w przypadku wszystkich rodzajów uszkodzeń.
Udar jest trzecią pod względem częstości występowania przyczyną zgonów – po chorobach układu krążenia i nowotworach.
Tradycyjne podejście we współczesnej fizjoterapii jest oparte głównie na wykorzystaniu dobrze zbadanych i opisanych metod i technik terapeutycznych (specific intervention techniques) w sposób wyselekcjonowany. Podejście takie znajduje swoje uzasadnienie zarówno w paradygmacie medycyny opartej na faktach (evidence based medicine – EBM), jak i w codziennej praktyce klinicznej. Czytelne wytyczne do terapii, powtarzalność jej wyników, efektywność udowodniona próbami klinicznymi z randomizacją oraz bezpieczeństwo pacjentów stanowią jego niezaprzeczalne zalety. Niemniej jednak, od wielu już lat trwają prace nad połączeniem istniejących metod i technik w ramach tzw. podejścia eklektycznego (eclectic approach to intervention).
Udary, uszkodzenia rdzenia kręgowego oraz inne schorzenia mogą prowadzić do utraty lub zaburzenia funkcji lokomocyjnej kończyn dolnych. Ze względu na częstość występowania oraz dotkliwość deficytów w tym zakresie, ponowna nauka (reedukacja) chodu doczekała się wachlarza metod (tab. 1), wykorzystywanych urządzeń rehabilitacyjnych oraz zaopatrzenia rehabilitacyjnego.
Nowoczesne łóżka szpitalne mają funkcję ruchu na bok oraz o 360° wokół osi długiej. Z kolei stoły pionizacyjne mogą zmieniać kąt ułożenia ciała pacjenta w osi strzałkowej. Z połączenia funkcji łóżka szpitalnego, stołu pionizacyjnego i szyn do ruchu biernego w stawach kończyn dolnych powstało zrobotyzowane łóżko szpitalne z funkcją stołu do pionizacji i rehabilitacji kończyn dolnych.
Uszkodzenie rdzenia kręgowego często współwystępuje z poważnymi dysfunkcjami. Oprócz paraplegii mogą należeć do nich zaburzenia sercowo-naczyniowe, układu oddechowego, układu pokarmowego, mikcji i defekacji, funkcji seksualnych oraz termoregulacji.
Postęp nauk medycznych oraz techniki medycznej powoduje ciągłe doskonalenie metod leczenia i rehabilitacji, niosąc ratunek i pomoc w cierpieniu pacjentom w coraz cięższych stanach, takich jak poważne deficyty neurologiczne powstałe wskutek uszkodzeń traumatycznych (w tym jako rezultaty wypadków komunikacyjnych), udarów, uszkodzeń rdzenia kręgowego, schorzeń neurodegeneracyjnych, chorób metabolicznych czy zatruć.
Efekty działań fizjoterapeutycznych nierozerwalnie wiążą się z wpływem leków przyjmowanych przez pacjenta. Fizjoterapeuta aplikuje leki głównie podczas stosowania jonoforezy, fonoforezy lub masażu i inhalacji. Musi jednak pamiętać, że może spotykać się z pacjentem, który jest pod wpływem leków.
Starzenie się populacji staje się wyzwaniem dla całego systemu opieki zdrowotnej i opieki społecznej, szczególnie w krajach rozwiniętych. Zwiększenie obciążenia szpitali może przełożyć się na wzrost nacisku na rehabilitację ambulatoryjną, a także domową.
Urazy czaszkowo-mózgowe skutkują m.in. zmianami wtórnymi w napięciu mięśniowym. Mogą powodować także skrócenie włókien i ścięgien mięśniowych. W takich przypadkach efekty przynosi terapia z użyciem ciepłych zabiegów i pozycji redresujących.
Udar mózgu to nagła przerwa w dostarczaniu tlenu do mózgu. Sytuacja taka może być spowodowana problemem z dopływem krwi do mózgu w wyniku zmniejszenia światła naczyń krwionośnych doprowadzających krew do mózgu bądź w wyniku przerwania ciągłości naczyń i wylania krwi poza naczynie krwionośne.
