Dział: Protokoły fizjoterapeutyczne

Organizm człowieka jest nieustannie narażony na różnorodne choroby. Zwłaszcza schorzenia kostno-stawowe narządu ruchu są bardzo liczne. Dosyć często dotyczą one stawu biodrowego. Struktura ta ze względu na umiejscowienie i pełnione funkcje jest poddana działaniu wielu chorób. Jedną z nich jest choroba zwyrodnieniowa, powodująca w perspektywie czasu nieodwracalne zmiany mogące w znacznym stopniu obniżyć sprawność ruchową człowieka, co przekłada się na jego niewłaściwe funkcjonowanie psychiczne i fizyczne w otaczającej go rzeczywistości.

Dolegliwości bólowe w obrębie stawu kolanowego pojawiają się u blisko 25% dorosłych. W ciągu ostatnich 20 lat częstość ich występowania znacznie się zwiększyła. Występujący dyskomfort wpływa na funkcjonowanie pacjenta — powoduje zmiany w precyzji funkcji motorycznych, sile mięśniowej i biomechanice ruchu. Dlatego ból kolana jest czynnikiem ryzyka w aspekcie długoterminowego zużycia stawu kolanowego. Celem niniejszego artykułu jest opis procesu fizjoterapii u pacjenta z dolegliwościami bólowymi w obrębie stawu kolanowego w stanie podostrym.

Stawy narządu ruchu w dużej mierze zapewniają nam właściwe funkcjonowanie w życiu codziennym. Zwłaszcza stawy skokowe są narażone na liczne schorzenia. Przede wszystkim określone struktury omawianego stawu są podatne na skomplikowane urazy. Na skutek takiego stanu rzeczy w perspektywie czasu może dochodzić do wielu nieprzewidzianych powikłań. Jednym z częstych zaburzeń powodujących niewłaściwą pracę stawu skokowego jest np. przeciążenie. Powoduje ono zazwyczaj znaczne ograniczenie wykonywania podstawowych czynności dnia codziennego. Aby tego uniknąć, należy wprowadzić kompleksowe postępowanie fizjoterapeutyczne.

Chrzęstniak śródkostny to rodzaj łagodnego nowotworu kości. Ze względu na brak dolegliwości bólowych z reguły jest wykrywany przy okazji badań obrazowych z innych powodów. W artykule przypadek pacjenta, u którego stwierdzono ten nowotwór, posłuży jako przykład na to, jak ważna jest rehabilitacja również po mniej typowych operacjach.

Problemy z kręgosłupem dotyczą coraz częściej i młodych, i starszych osób. Z różnego rodzaju dysfunkcjami funkcjonalnymi stykają się zarówno osoby aktywne fizycznie, jak i te prowadzące stacjonarny tryb życia. Ból i związane z nim różnorodne problemy w znacznym stopniu utrudniają codzienne życie. Wiele dysfunkcji, zwłaszcza kręgosłupa lędźwiowego, jest spowodowanych nieprawidłowymi wzorcami ruchowymi. Często bardzo ciężka praca oraz brak odpowiedniej aktywności fizycznej w perspektywie czasu znacznie przyczyniają się do powstania różnorodnych patologii chorobowych w kręgosłupie oraz mięśniach otaczających omawianą strukturę. Jedną z nich, dosyć często występującą u osób w bardzo różnym wieku, jest osłabienie mięśni przykręgosłupowych, zwłaszcza odcinka lędźwiowego.

Celem postępowania fizjoterapeutycznego u pacjenta z blizną jest przywrócenie funkcjonalności obszaru, w którym się ona znajduje. Aby tego dokonać, niejednokrotnie należy wprowadzić odpowiednie działania terapeutyczne. Obecnie brak jednoznacznych procedur prowadzenia terapii pacjenta z blizną. Postępowanie jest w głównej mierze uzależnione od doświadczenia fizjoterapeuty, czasu, który minął od powstania blizny, mechanizmu, w którym ona powstała, oraz dolegliwości odczuwanych przez pacjenta.

Complex regional pain syndrome (CRPS) to złożony zespół bólowy charakteryzujący się przewlekłym bólem, który często pojawia się po urazie kończyny, choć przyczyna tego schorzenia nie zawsze jest jasna. Leczenie CRPS jest wyzwaniem ze względu na jego złożoną patofizjologię i różnorodność objawów. Terapia powinna być kompleksowa i dostosowana indywidualnie do pacjenta, a jej celem jest redukcja bólu, przywrócenie funkcji ręki oraz zapobieganie dalszym uszkodzeniom i zmianom strukturalnym.

Intensywny tryb życia oraz zwiększona aktywność fizyczna w dużym stopniu przyczyniają się pośrednio albo bezpośrednio do powstania różnorodnych urazów. W perspektywie czasu mogą one doprowadzić do niewłaściwego wykonywania różnorodnych, nawet najprostszych czynności dnia codziennego. Zaburzenie właściwego stereotypu ruchowego może prowadzić do zmniejszenia prawidłowej wydolności, np. stawowej. Zwłaszcza staw kolanowy ze względu na umiejscowienie i pełnione funkcje jest narażony na liczne urazy. Uprawianie różnorodnych sportów może zainicjować uszkodzenie np. więzadła, łąkotki, torebki stawowej lub chrząstki stawowej.