Dział: Protokoły fizjoterapeutyczne

Prawidłowe funkcjonowanie stawu kolanowego warunkowane jest właściwie działającymi mechanizmami zapewniającymi zarówno stabilność stawu w wyproście (przenoszenie obciążeń), jak i jego ruchomość (mobilność), która umożliwia poruszanie się w przestrzeni.

Artrogrypoza (arthrogryposis multiplex congenita – AMC) jest niepostępującym zespołem nerwowo-mięśniowym rozpoznawanym po urodzeniu. Charakteryzuje się przykurczami znacznego stopnia, osłabieniem i zwłóknieniem mięśni. Definiuje się ją jako zespół, w którym występują przykurcze w dwóch lub więcej obszarach ciała. Jest diagnozowana w jednym przypadku na 3000 urodzeń.

Okolica kręgosłupa piersiowego jest interesującą strukturą biomechaniczną. Jej wyjątkowość polega na połączeniu kręgów z 12 parami żeber i przez nie – z mostkiem. Istotne jest również bezpośrednie sąsiedztwo organów wewnętrznych – serca i płuc oraz włókien układu współczulnego. Badanie kręgosłupa piersiowego wskazane jest nie tylko przy problemach mięśniowo-szkieletowych tej okolicy. Zawsze warto je wykonać u pacjentów z objawami wskazującymi na udział współczulnego układu nerwowego w powstaniu ich problemu. Bliskość poszczególnych stawów w obrębie klatki piersiowej powoduje, że ich jednoznaczne rozróżnienie nie zawsze jest możliwe.

SIS, czyli zespół ciasnoty podbarkowej, występuje w większości u osób, u których praca wymaga wykonywania rękami ruchów powyżej głowy. Do tej grupy należą np. budowlańcy, malarze, elektrycy. Może jednak występować również u osób młodszych uprawiających sporty, np. siatkówkę, pływanie, tenis czy piłkę ręczną.

Tak! To nie przypadek, że w tytule widnieje słowo „rehabilitacja”, a nie „fizjoterapia”. Choć działania fizjoterapeutów stanowią istotny element programu, to kompleksowość opieki nad pacjentem wykracza poza samą fizjoterapię, obejmując diagnozę psychiatryczną i wsparcie psychologiczne, farmakoterapię, klimatoterapię, pielęgnację oraz opiekę wielu specjalistów z zakresu ochrony zdrowia.

W Polsce walka z COVID-19 trwa nieprzerwanie od marca 2020 r. Statystyki od pierwszego przypadku w Polsce ukazują, że obecnie łączna liczba przypadków to 265 742 osoby (stan na dzień 26 października 2020 r.), podczas gdy liczba ozdrowień wynosi 113 000 pacjentów, a zgony stanowią jedynie 1,7% zakażonych. Ozdrowieńcy stanowią zatem 42,5% przypadków pacjentów po zakażeniu COVID-19, którzy w najbliższym czasie będą wymagać wsparcia fizjoterapeutycznego w zakresie poprawy funkcjonowania w życiu codziennym. Działania te powinny obejmować holistyczne postępowanie mające na celu ogólnoustrojową poprawę kondycji fizycznej, skierowaną na wzmocnienie mięśni oddechowych oraz mięśni tułowia, a co za tym idzie – zredukowanie objawów duszności po aktywności fizycznej oraz w życiu codziennym.