Okolica kręgosłupa piersiowego jest interesującą strukturą biomechaniczną. Jej wyjątkowość polega na połączeniu kręgów z 12 parami żeber i przez nie – z mostkiem. Istotne jest również bezpośrednie sąsiedztwo organów wewnętrznych – serca i płuc oraz włókien układu współczulnego. Badanie kręgosłupa piersiowego wskazane jest nie tylko przy problemach mięśniowo-szkieletowych tej okolicy. Zawsze warto je wykonać u pacjentów z objawami wskazującymi na udział współczulnego układu nerwowego w powstaniu ich problemu. Bliskość poszczególnych stawów w obrębie klatki piersiowej powoduje, że ich jednoznaczne rozróżnienie nie zawsze jest możliwe.
Autor: Zbigniew Wroński
Zbigniew Wroński
konsultant krajowy w dziedzinie fizjoterapii
Okołoporodowe uszkodzenie splotu ramiennego jest jednym z częściej występujących urazów podczas porodu. Częstotliwość występowania tego powikłania podawana w literaturze waha się od 1,6 do 5,1 przypadków na 1000 urodzeń, czyli jest podobna jak częstotliwość występowania mózgowego porażenia dziecięcego (MPD).
Artrogrypoza (arthrogryposis multiplex congenita – AMC) jest niepostępującym zespołem nerwowo-mięśniowym rozpoznawanym po urodzeniu. Charakteryzuje się przykurczami znacznego stopnia, osłabieniem i zwłóknieniem mięśni. Definiuje się ją jako zespół, w którym występują przykurcze w dwóch lub więcej obszarach ciała. Jest diagnozowana w jednym przypadku na 3000 urodzeń.
Staw skroniowo-żuchwowy wraz z obszarem czaszkowo- -szyjnym, twarzoczaszką i układem nerwowym tworzy jednostkę funkcjonalną. W związku z budową istnieje funkcjonalne powiązanie pomiędzy stawami skroniowo-żuchwowymi z obu stron. Artrokinematyka zależy również od ustawienia zębów (zgryzu).
Badanie i terapia kręgosłupa szyjnego wymagają wprawy. U początkujących terapeutów pojawiają się obawy związane zarówno z badaniem ruchami czynnymi, jak i badaniem manualnym. Spowodowane jest to zwykle słabą znajomością anatomii kręgosłupa szyjnego oraz obawą przed uszkodzeniem ważnych dla życia struktur. Przy przestrzeganiu pewnych zasad badanie i terapia są bezpieczne. Praktycznie wszystkie informacje wskazujące na sytuacje niebezpieczne można uzyskać z dobrze przeprowadzonego wywiadu. Badanie manualne i terapia powinny potwierdzić obserwacje z wywiadu.
Badanie to istotny element rozpoczynający proces usprawniania pacjenta. Szczegółowa ocena kliniczna problemu umożliwia rozpoznanie wszystkich jego aspektów. Proces badania prowadzony etapami wymaga zarówno planowania działań terapeutycznych, jak i analizy otrzymanych wyników.
Geoffrey Douglas Maitland o swojej koncepcji twierdził: „Ta metoda nie jest doskonała. Jest żywa, będzie się rozwijać i rozprzestrzeniać”. Metoda ta to nie tylko sposób wykorzystania technik manipulacyjnych. Podkreśla konkretny sposób myślenia, rodzaj ciągłego diagnozowania.
Kompleks stawów dłoni to skomplikowany układ o bardzo delikatnej strukturze i rożnorodnych funkcjach. Dłoń służy do wykonywania wielu różnych ruchów. Pełni funkcje chwytne, ale też uczestniczy w przekazywaniu informacji niewerbalnej (gestykulacja). Równie istotne są, bardzo rozwinięte, funkcje czucia i dotyku. Złożona budowa dłoni czyni ją podatną na urazy i patologie.
Prawidłowa ruchomość stawu łokciowego odgrywa dużą rolę przy codziennych czynnościach, takich jak jedzenie, picie czy pielęgnacja ciała. W jeszcze większym stopniu dotyczy to sportu. Kontuzje stawu łokciowego, jeżeli nie są szybko wyleczone, mogą ciągnąć się miesiącami. Dlatego w każdym przypadku ważne jest precyzyjne badanie tego stawu.
Celem oddziaływania terapeutycznego FMT jest wspomaganie efektywnej aktywacji siły oraz wytrzymałości mięśni, które są konieczne do budowania systemu stabilizacji i optymalizacji ruchu.
Otyłość definiuje się jako ogólnoustrojową przewlekłą chorobę metaboliczną wynikającą z zaburzenia równowagi między poborem i wydatkowaniem energii (zaburzenie homeostazy energetycznej organizmu). Jest to choroba o wysokiej zapadalności, która ze względu na swoje rozpowszechnienie stanowi bardzo poważny problem zdrowotny.
Problemy stawu kolanowego dotyczą szerokiego spektrum pacjentów. Może to być starsza osoba po operacji wszczepienia endoprotezy, zawodowy sportowiec z przewlekłym stanem zapalnym ścięgna rzepki czy dziecko z bólami przeciążeniowymi. Zagadnienia terapeutyczne rozszerzają się również dzięki rozwojowi technik operacyjnych.