Autor: Zbigniew Wroński

Okolica kręgosłupa piersiowego jest interesującą strukturą biomechaniczną. Jej wyjątkowość polega na połączeniu kręgów z 12 parami żeber i przez nie – z mostkiem. Istotne jest również bezpośrednie sąsiedztwo organów wewnętrznych – serca i płuc oraz włókien układu współczulnego. Badanie kręgosłupa piersiowego wskazane jest nie tylko przy problemach mięśniowo-szkieletowych tej okolicy. Zawsze warto je wykonać u pacjentów z objawami wskazującymi na udział współczulnego układu nerwowego w powstaniu ich problemu. Bliskość poszczególnych stawów w obrębie klatki piersiowej powoduje, że ich jednoznaczne rozróżnienie nie zawsze jest możliwe.

Okołoporodowe uszkodzenie splotu ramiennego jest jednym z częściej występujących urazów podczas porodu. Częstotliwość występowania tego powikłania podawana w literaturze waha się od 1,6 do 5,1 przypadków na 1000 urodzeń, czyli jest podobna jak częstotliwość występowania mózgowego porażenia dziecięcego (MPD).

Artrogrypoza (arthrogryposis multiplex congenita – AMC) jest niepostępującym zespołem nerwowo-mięśniowym rozpoznawanym po urodzeniu. Charakteryzuje się przykurczami znacznego stopnia, osłabieniem i zwłóknieniem mięśni. Definiuje się ją jako zespół, w którym występują przykurcze w dwóch lub więcej obszarach ciała. Jest diagnozowana w jednym przypadku na 3000 urodzeń.

Staw skroniowo-żuchwowy wraz z obszarem czaszkowo- -szyjnym, twarzoczaszką i układem nerwowym tworzy jednostkę funkcjonalną. W związku z budową istnieje funkcjonalne powiązanie pomiędzy stawami skroniowo-żuchwowymi z obu stron. Artrokinematyka zależy również od ustawienia zębów (zgryzu).

Badanie i terapia kręgosłupa szyjnego wymagają wprawy. U początkujących terapeutów pojawiają się obawy związane zarówno z badaniem ruchami czynnymi, jak i badaniem manualnym. Spowodowane jest to zwykle słabą znajomością anatomii kręgosłupa szyjnego oraz obawą przed uszkodzeniem ważnych dla życia struktur. Przy przestrzeganiu pewnych zasad badanie i terapia są bezpieczne. Praktycznie wszystkie informacje wskazujące na sytuacje niebezpieczne można uzyskać z dobrze przeprowadzonego wywiadu. Badanie manualne i terapia powinny potwierdzić obserwacje z wywiadu.

Badanie to istotny element rozpoczynający proces usprawniania pacjenta. Szczegółowa ocena kliniczna problemu umożliwia rozpoznanie wszystkich jego aspektów. Proces badania prowadzony etapami wymaga zarówno planowania działań terapeutycznych, jak i analizy otrzymanych wyników.

Geoffrey Douglas Maitland o swojej koncepcji twierdził: „Ta metoda nie jest doskonała. Jest żywa, będzie się rozwijać i rozprzestrzeniać”. Metoda ta to nie tylko sposób wykorzystania technik manipulacyjnych. Podkreśla konkretny sposób myślenia, rodzaj ciągłego diagnozowania.

Kompleks stawów dłoni to skomplikowany układ o bardzo delikatnej strukturze i rożnorodnych funkcjach. Dłoń służy do wykonywania wielu różnych ruchów. Pełni funkcje chwytne, ale też uczestniczy w przekazywaniu informacji niewerbalnej (gestykulacja). Równie istotne są, bardzo rozwinięte, funkcje czucia i dotyku. Złożona budowa dłoni czyni ją podatną na urazy i patologie.