Anna Kuczkowska
Terminu „trening medyczny” używa się w odniesieniu do ćwiczeń mających na celu zmianę wzorców ruchowych pacjenta, tak aby prawidłowo obciążał kręgosłup. Zmiana warunków mechanicznych daje organizmowi możliwość regeneracji i przebudowy uszkodzonych struktur.
Terapia powięziowa to rozległy termin określający wszelkie zabiegi celujące w tkankę łączną – od endomysium tworzącego „szkielet” ludzkich mięśni aż do powięzi powierzchownej pokrywającej całe ciało. W artykule skupiono się nie na konkretnych technikach, ale na mechanizmach sprawiających, że ten rodzaj terapii może być wyjątkowo przydatny w fizjoterapii sportowej.
Trening medyczny jest zestawem ćwiczeń stworzonych na podstawie dokładnych badań funkcjonalnych i manualnych. Podczas wywiadu i testów (wybieranych na podstawie hipotezy po zebraniu wywiadu) zbierane są ogromne ilości informacji, co powoduje, iż uwadze terapeuty mogą umknąć dość istotne szczegóły.
Terapia powięziowa to rozległy termin określający wszelkie zabiegi celujące w tkankę łączną – od endomysium tworzącego „szkielet” ludzkich mięśni aż do powięzi powierzchownej pokrywającej całe ciało. W artykule skupiono się nie na konkretnych technikach, ale na mechanizmach sprawiających, że ten rodzaj terapii może być wyjątkowo przydatny w fizjoterapii sportowej.
Staw barkowo-obojczykowy należy do stawów obręczy kończyny górnej i łączy ze sobą obojczyk z wyrostkiem barkowym łopatki. Wraz ze stawem mostkowo-obojczykowym łączy łopatkę z klatką piersiową i towarzyszy jej w każdym ruchu. Ma trzy stopnie swobody: elewację i depresję (góra/dół), protrakcję i retrakcję (przód/tył) oraz rotację wzdłuż osi długiej obojczyka.
