Dział: Protokoły fizjoterapeutyczne

Dolegliwości związane z bólami kręgosłupa stanowią poważny problem zdrowotny, społeczny i ekonomiczny. Bóle odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa przynajmniej raz w życiu odczuwa 60–85% ludzi (Krismer i Tulder, 2007). Badania epidemiologiczne wykazały, że ponad 50% ludzi starszych cierpi z powodu bólu „krzyża” (Domżała, 2000).

Mięsak Ewinga jest drugim pod względem częstości występowania rodzajem nowotworu kości u dzieci (tuż po osteosarcoma). Został on opisany po raz pierwszy w 1921 r. przez Jamesa Ewinga. Najczęściej występuje u chłopców (1,5: 1) i jest diagnozowany w okresie pomiędzy 4. a 15. rokiem życia. Należy do grupy guzów drobnokomórkowych neuroektodermalnych wywodzących się z pierwotnie niezróżnicowanych komórek mezenchymy szpiku kostnego. Rozwija się głównie w trzonach i przy nasadach kości długich, rzadziej w kościach płaskich, kręgosłupie.

Okołoporodowe uszkodzenie splotu ramiennego jest jednym z częściej występujących urazów podczas porodu. Częstotliwość występowania tego powikłania podawana w literaturze waha się od 1,6 do 5,1 przypadków na 1000 urodzeń, czyli jest podobna jak częstotliwość występowania mózgowego porażenia dziecięcego (MPD).

Rozcięgno podeszwowe (aponeurosis plantaris) utworzone jest przez mocne pasmo łącznotkankowe zaczynające się na guzowatości kości piętowej, a kończące się na podstawie dystalnych części paliczków wszystkich palców. Jest to bardzo silne pasmo, zwykle dwuwarstwowe, biegnie do przodu bezpośrednio na zginaczu krótkim palców i tworzy z nim częściowo jeden element.

Tradycyjne podejście we współczesnej fizjoterapii jest oparte głównie na wykorzystaniu dobrze zbadanych i opisanych metod i technik terapeutycznych (specific intervention techniques) w sposób wyselekcjonowany. Podejście takie znajduje swoje uzasadnienie zarówno w paradygmacie medycyny opartej na faktach (evidence based medicine – EBM), jak i w codziennej praktyce klinicznej. Czytelne wytyczne do terapii, powtarzalność jej wyników, efektywność udowodniona próbami klinicznymi z randomizacją oraz bezpieczeństwo pacjentów stanowią jego niezaprzeczalne zalety. Niemniej jednak, od wielu już lat trwają prace nad połączeniem istniejących metod i technik w ramach tzw. podejścia eklektycznego (eclectic approach to intervention).

Staw kolanowy, największy ze stawów ciała ludzkiego, utworzony jest przez powierzchnie stawowe znajdujące się na kłykciach (bocznych i przyśrodkowych) dalszego końca kości udowej oraz bliższego końca kości piszczelowej. Przednia część stawu uzupełniona jest rzepką. Pomiędzy kością udową a kością piszczelową znajdują się łąkotki wypełniające wolną przestrzeń stawu. Jest to staw zawiasowo-obrotowy. Zakres czynnego ruchu zgięcia w zdrowym stawie to 130°.

A.T. Still wypowiedział znamienne słowa: „Wszystkie części ciała są bezpośrednio lub pośrednio połączone z przeponą” [1]. Czy jest to praktyczna wskazówka dla następnych pokoleń osteopatów, czy tylko ciekawa prowokacja intelektualna, wyszukana metafora, w których tak lubował się fundator osteopatii?

W dzisiejszych czasach terapia skolioz stanowi duże wyzwanie dla fizjoterapii. Wiele metod fizjoterapeutycznych pojawiających się na rynku medycznym oraz różnorodność technik zwiększają wachlarz usług fizjoterapeutycznych ośrodków rehabilitacyjnych. Pozostaje tylko pytanie, w jaki sposób poprowadzić terapię i jakich metod użyć, aby uzyskać najlepszy wynik terapeutyczny.