Autor: Justyna Leszczewska
Wydział Fizjoterapii, Olsztyńska Szkoła Wyższa im. Józefa Rusieckiego
Stopy płaskie są jedną z najczęstszych wad kończyn dolnych u dzieci. Według Chen i wsp. problem ten dotyczy od 2,8% do 24,2% dzieci, w zależności od metody oceny stóp i wieku dziecka [1]. Noworodek przychodzi na świat ze stopami płaskimi, które są wynikiem fizjologicznej dla tego okresu wiotkości stawów. Z powodu dużej elastyczności tkanki łącznej przez pierwsze lata życia stopa nie jest przystosowana do przenoszenia dużych obciążeń, co w pozycji stojącej daje obraz stóp płaskich [2]. U większości dzieci prawidłowe wysklepienie stóp pojawia się w pierwszej dekadzie życia, wraz z ich wzrostem i rozwojem [3]. Niemniej jednak obserwowane u dzieci stopy płaskie są jednym z najczęstszych powodów niepokoju rodziców w pierwszych latach życia dziecka [4].
Układ ruchu człowieka to złożony łańcuch kinematyczny, którego poszczególne segmenty wpływają na siebie wzajemnie. Zmiany położenia lub funkcji w obrębie kręgosłupa, miednicy bądź kończyn dolnych wywołują wzajemne reakcje. Umiejętność trafnego rozpoznania powiązań i dobór postępowania terapeutycznego jest podstawą funkcjonalnej fizjoterapii.