Staw barkowo-obojczykowy należy do stawów obręczy kończyny górnej i łączy ze sobą obojczyk z wyrostkiem barkowym łopatki. Wraz ze stawem mostkowo-obojczykowym łączy łopatkę z klatką piersiową i towarzyszy jej w każdym ruchu. Ma trzy stopnie swobody: elewację i depresję (góra/dół), protrakcję i retrakcję (przód/tył) oraz rotację wzdłuż osi długiej obojczyka.
Dział: Protokoły fizjoterapeutyczne
Podstawą rozpoznawania nadmiernej ruchomości stawów jest odpowiednia metoda pomiarów zakresu ruchu w stawach. Konieczne są przy tym kryteria oceny, jakie wyniki badania należy uznać za nieprawidłowe.
Paluch koślawy określany jest jako zniekształcenie I stawu śródstopno-paliczkowego, które charakteryzuje się bocznym odchyleniem paliczka bliższego [2]. Do czynników predysponujących zalicza się m.in. stopę płasko-koślawą, słabszą budowę mięśniowo-więzadłową stopy kobiecej, pierwotną szpotawość I kości śródstopia i okrągły kształt jej głowy, a także osłabienie układu statycznego stopy, pogłębiane dodatkowo przez czynniki zewnętrzne, takie jak niefizjologiczne obuwie oraz obciążenia związane z macierzyństwem u kobiet [4, 5].
Mięsień gruszkowaty pełni funkcję rotatora zewnętrznego oraz słabego odwodziciela i zginacza stawu biodrowego. Zespół mięśnia gruszkowatego (piriformis syndrome) jest dość rzadko występującym schorzeniem. Inną powszednią nazwą tego zespołu jest portfelowa rwa kulszowa (wallet sciatica).
Kolejny poranek. Wstajesz zmotywowany do pracy, ubierasz się w markowe ciuchy, jesz lekkie śniadanie, wychodzisz na poranny jogging. Cały ten rytuał powtarzasz nie od dziś, wszystkie szczegóły co do minuty wypełniają początek dnia. Zwracasz dużą uwagę na swój wygląd, dietę oraz dobre samopoczucie. Jest jednak jedna czynność, o której nie pomyślałeś ani sekundy. To oddech.
Niniejszy tekst jest pierwszym z serii artykułów dotyczących zachodzących zmian w analizowaniu ludzkiego ruchu i jego biomechaniki. W cyklu przeanalizowane zostaną poszczególne ciągłości mięśniowo-powięziowe, badania z zakresu powięzi, ułożenie ciała i ruch w różnych aspektach zależności strukturalnych w ciele. Każdy z artykułów podejmie inny aspekt wszystkich wymienionych elementów. Publikowany co kwartał artykuł będzie miał na celu przybliżenie koncepcji anatomy trains (taśm anatomicznych), metody integracji strukturalnej KMI (Kinesis Myofascial Integration) oraz informacji związanych z powięziowym spojrzeniem na ciało człowieka.
Życie człowieka zależne jest od wielu różnych czynników. Na jego jakość wpływają m.in. dobre samopoczucie fizyczne i psychiczne, status majątkowy czy poczucie spełnienia zawodowego. Jednak nieuchronnością jest upływający czas. Każdy człowiek na ziemi w każdej sekundzie starzeje się w sposób nieodwracalny, aby stać się u schyłku swojego życia starcem.
W Polsce mięsaki tkanek miękkich (MTM) stanowią 1% wszystkich złośliwych nowotworów u dorosłych i 10% u dzieci. Rocznie występuje ok. 800–1000 nowych zachorowań. Mięsaki tkanek miękkich potrafią powstawać w każdej tkance pochodzenia mezenchymalnego, głównie jednak pochodzą z mezodermy oraz ektodermy. Najczęściej występują na kończynach (50%), na tułowiu, w przestrzeni wewnątrz- i zewnątrzotrzewnowej (40%) oraz na głowie i szyi (10%).
Skierowanie lekarskie jest warunkiem koniecznym do powstania prawa pacjenta świadczeniobiorcy do wykonania i sfinansowania świadczenia opieki zdrowotnej ze środków publicznych. W niektórych sytuacjach ustawodawca pomija wymóg realizacji świadczenia zdrowotnego na podstawie przedłożonego skierowania. Należy pamiętać, że skierowanie lekarskie stanowi element dokumentacji medycznej pacjenta i korzysta z prawa do ochrony danych osobowych. Ponadto skierowanie nie może sugerować pacjentowi wyboru konkretnej placówki medycznej, ponieważ może to wskazywać na ograniczanie pacjentowi prawa do wyboru świadczeniodawcy. W przypadku rehabilitacji leczniczej realizacja świadczenia odbywa się na podstawie skierowania wystawionego przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego ważnego 30 dni od daty wystawienia. Ustawodawca zrezygnował bowiem z przyjętej zasady bezterminowości skierowań lekarskich w przypadku realizacji wspomnianych świadczeń.
W okresie ciąży w organizmie kobiety dochodzi do wielu zmian na poziomie fizjologicznym. Jedną z nich jest zwiększona masa ciała. Po porodzie waga kobiety normalizuje się, ale proces ten przebiega etapami. Najwięcej kilogramów kobiety tracą w ciągu trzech pierwszych miesięcy po porodzie. Ubytek pierwszych 4–5 kg dokonuje się wraz z urodzeniem dziecka i wydaleniem łożyska. Po tygodniu kolejne 3,18–5,0 kg kobiety tracą wraz z potem, moczem i odchodami popołogowymi oraz na skutek zwijania się macicy. W okresie od 3.–6. miesiąca po porodzie spadek masy ciała wynosi średnio ok. 1 kg. Kobiety, które do 6. miesiąca po porodzie nie powróciły do masy ciała sprzed ciąży, prawdopodobnie będą jeszcze długo ważyły więcej [1].
Dysfunkcje trzewne (wisceralne) są zaburzeniami lub zmianami funkcjonalnymi powiązanych elementów systemu trzewnego, włączając w to więzadła, powięź, układ limfatyczny i krwionośny, powiązania neurologiczne oraz system mięśniowo-szkieletowy. Dysfunkcje wisceralne mogą być powiązane z objawami miejscowymi (np. chorobą refluksową żołądka lub wysiłkowym nietrzymaniem moczu), objawami oddalonymi (np. ból barku spowodowany chorobą pęcherzyka żółciowego) albo z bezobjawowymi wzorcami napięć.
Zespół trzaskającego biodra (snapping hip syndrome – SHS), inaczej zwany coxa saltans lub biodro strzelające, to patologia stawu biodrowego opisywana jako słyszalny i/lub wyczuwalny podczas ruchu trzask albo kliknięcie w biodrze, któremu czasem towarzyszy ból. Ogólnie powodem charakterystycznego objawu jest przeskakiwanie ścięgna mięśnia nad wyniosłością kostną. Ból, zwiększający się po wysiłku fizycznym, opisywany jako tępy, związany jest ze stanem zapalnym odpowiednich kaletek w wyniku ich ciągłego drażnienia. Trzaskanie i ból najczęściej pojawiają się przy wchodzeniu po schodach, przy wstawaniu z pozycji siedzącej oraz przy rotowaniu nogi w leżeniu na boku.