Program usprawniania pacjenta z doleglowościami w obrębie obręczy barkowej

Problem dolegliwości bólowych w obrębie obręczy barkowej odzwierciedla się nie tylko strukturalnie, ma także ogromny wpływ na jakość życia, stan psychiczny pacjenta, co z kolei oddziałuje zarówno na jego życie prywatne, jak i zawodowe. Popularny i często opisywany zespół bolesnego barku to pojęcie, które może obejmować wiele dysfunkcji tego regionu.
Bóle barku bez wcześniejszych przyczyn urazowych są często powodem zespołu ciasnoty przestrzeni podbarkowej (impingement syndrome). Nazywa się tak dysfunkcję barku spowodowaną przewlekłym uciskiem struktur znajdujących się w świetle przestrzeni podbarkowej: kaletki podbarkowej, pierścienia rotatorów, ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego. Przyczyną ucisku jest zmniejszenie wymiarów przestrzeni podbarkowej lub zwiększenie ciś‑
nienia w jej świetle. Meyer w 1931 r. starał się tłumaczyć mechanizm powstawania tych dolegliwości, podając jako przyczynę zmniejszenie odległości między wyrostkiem barkowym a guzkiem większym kości ramiennej. Następnie w 1971 r. Carlsson podjął próby wyjaśnienia mechanizmu powstawania tego zespołu. W 1972 r. Neer udowodnił, że za ucisk struktur zawartych w przestrzeni podbarkowej odpowiedzialna jest nie tylko budowa wyrostka barkowego, ale również zmiany morfologiczne: więzadła kruczo-barkowego stawu barkowo-obojczykowego i dalszego końca obojczyka. Neer zaproponował także klasyfikację tego problemu, dzieląc ją na trzy stadia:

• I stadium: dotyczy pacjentów zazwyczaj poniżej 25. roku życia, charakteryzuje się występowaniem odwracalnych zmian zapalnych kaletki podbarkowej i pierścienia rotatorów, skuteczne jest tutaj leczenie zachowawcze,
• II stadium: dotyczy głównie pacjentów w wieku 25–40 lat, charakteryzuje się zmianami o charakterze nieodwracalnym – postępujące zwłóknienia kaletki i stożka rotatorów, z częściowym uszkodzeniem ścięgien; leczenie zachowawcze lub operacyjne,
• III stadium: dotyczy pacjentów w wieku powyżej 40 lat, występuje tu nasilenie objawów stwierdzonych w stadium II,
• dochodzi do uszkodzenia stożka rotatorów lub nawet całkowite przerwanie ciągłości ścięgien mięśni wchodzących w jego skład, widoczne są zmiany wytwórcze w stawie barkowo-obojczyko...