Choroba Dupuytrena – postępowanie rehabilitacyjne

Anatomia ręki

W ręce wyróżnia się trzy odcinki:

Nadgarstek – składa się z ośmiu kości ułożonych w dwa szeregi po cztery kości – jeden bliższy i jeden dalszy.

• W skład szeregu bliższego, licząc od strony kości promieniowej do łokciowej, wchodzą kości:
  
  Łódeczkowata – jest największą kością szeregu bliższego. Nazwę otrzymała w związku ze swym względnym podobieństwem do miniatury łodzi. Powierzchnia bliższa jest wypukła, gładka i łączy się stawowo z dalszym końcem kości promieniowej. Powierzchnia dalsza, również gładka i wypukła, łączy się stawowo z kością czworoboczną większą oraz czworoboczną mniejszą. Powierzchnia łokciowa w swym mniejszym, sierpowatym odcinku górnym łączy się stawowo z kością księżycowatą, w swym większym, wklęsłym odcinku dolnym – z kością główkowatą. Powierzchnia promieniowa jest chropowata i wąska; do niej przyczepia się więzadło poboczne promieniowe nadgarstka. Na powierzchni grzbietowej znajduje się wąski, chropowaty rowek, do którego przyczepiają się więzadła. Powierzchnia dłoniowa jest u góry wklęsła, u dołu i bocznie wypukła, wytwarza tu guzek kości łódeczkowatej, do którego przyczepiają się troczek zginaczy i odwodziciel krótki kciuka.
  
  Księżycowata – jest położona pośrodku szeregu bliższego, między kością łódeczkowatą a trójgraniastą. Jej cechą charakterystyczną jest głęboka wklęsłość i półksiężycowaty zarys. Powierzchnia bliższa jest silnie wypukła oraz gładka i łączy się stawowo z końcem dalszym kości promieniowej i krążkiem stawowym połączenia promieniowo-nadgarstkowego. Powierzchnia dalsza jest bardzo wklęsła; łączy się ona stawowo z głową kości główkowatej i wąską, podługowatą powierzchnią z kością haczykowatą. Powierzchnie grzbietowa oraz dłoniowa są chropowate i służą do przyczepu więzadeł; powierzchnia dłoniowa jest nieco większa od grzbietowej. Powierzchnia promieniowa, mała, sierpowata, prawie równa, łączy się stawowo z kością łódeczkowatą, natomiast powierzchnia łokciowa, również mała i równa – z kością trójgraniastą.
  
  Trójgraniasta – cechą charakterystyczną jest jej kształt podobny do piramidy podstawą skierowanej ku górze i bocznie. Znajduje się ona po stronie łokciowej u góry nadgarstka. Powierzchnia bliższa łączy się w swej części bocznej z krążkiem stawowym, a powierzchnia dalsza, duża, śrubowato wygięta – z kością haczykowatą. Powierzchnia promieniowa, stanowiąca podstawę piramidy, służy do połączenia stawowego z kością księżycowatą. Do powierzchni łokciowej, która tworzy wierzchołek piramidy, przyczepia się więzadło poboczne łokciowe nadgarstka. Powierzchnie grzbietowa i dłoniowa są chropowate, służą do przyczepu więzadeł, z wyjątkiem okrągławej przyśrodkowej części powierzchni dłoniowej, która łączy się stawowo z kością grochowatą.
  
  Grochowata – różni się od innych kości nadgarstka swymi nieznacznymi rozmiarami oraz tym, że ma tylko jedną powierzchnię stawową. Kość ta, kształtu jajowatego, znajduje się w płaszczyźnie położonej bardziej dłoniowo od pozostałych kości nadgarstka. Powierzchnia grzbietowa jest gładka, owalna i łączy się stawowo z kością trójgraniastą. Powierzchnia dłoniowa jest chropowata i do niej przyczepiają się: troczek zginaczy, więzadła kości grochowatej oraz mięśnie. W płytkim rowku po stronie promieniowej kości biegnie gałąź dłoniowa nerwu łokciowego.
   
• Szereg dalszy nadgarstka, licząc w tym samym porządku, stanowią kości:
  
  Czworoboczna większa – jest położona po stronie kości promieniowej, pomiędzy kością łódeczkowatą a I kością śródręcza. Można ją odróżnić po głębokiej bruździe na powierzchni dłoniowej. Powierzchnia bliższa, skierowana ku górze i przyśrodkowo, jest nieco wklęsła i łączy się stawowo z kością łódeczkowatą. Powierzchnia dalsza ma siodełkowatą powierzchnię stawową dla połączenia z I kością śródręcza. Powierzchnia grzbietowa jest chropowata. Na powierzchni dłoniowej w górnej części znajduje się głęboka bruzda dla ścięgna zginacza promieniowego nadgarstka, a bocznie od niej – niezbyt silny guzek, do którego przyczepia się troczek zginaczy. Do powierzchni dłoniowej poza tym przyczepiają się trzy mięśnie: przeciwstawiacz kciuka, odwodziciel i zginacz krótki kciuka. Powierzchnia promieniowa jest szeroka i nierówna. Powierzchnia łokciowa składa się z dwóch części: część górna, szersza i wklęsła, łączy się stawowo z kością czworoboczną mniejszą, część dolna, mniejsza, owalna – z podstawą II kości śródręcza.
  
  Czworoboczna mniejsza – jest najmniejszą kością szeregu dalszego. Można ją odróżnić po jej klinowatym kształcie; podstawa klina skierowana jest grzbietowo, ostrze stanowi powierzchnię dłoniową kości. Znajdują się na niej cztery powierzchnie stawowe, odgraniczone od siebie ostrymi krawędziami. Powierzchnia bliższa, czworoboczna i nieco wklęsła, łączy się z kością łódeczkowatą. Powierzchnia dalsza, ukształtowana nieco s...