KASZUBSKIE CENTRUM REHABILITACYJNE MARGOMED
SIS, czyli zespół ciasnoty podbarkowej, występuje w większości u osób, u których praca wymaga wykonywania rękami ruchów powyżej głowy. Do tej grupy należą np. budowlańcy, malarze, elektrycy. Może jednak występować również u osób młodszych uprawiających sporty, np. siatkówkę, pływanie, tenis czy piłkę ręczną.
Torbiel Bakera, nazywana również cystą Bakera lub torbielą podkolanową, to płyn nagromadzony w postaci zgrubienia znajdującego się w dole podkolanowym. Powstaje w wyniku długotrwałego drażnienia błony maziowej, co prowadzi do wytwarzania wysięku w stawie. Leczenie zależy od aktualnego stanu klinicznego i dobierane jest indywidualnie do każdego pacjenta.
Uszkodzenia łąkotki występują, gdy siły ścinające działające w obrębie stawu kolanowego znajdującego się w zgięciu oraz kompresji przy zrotowanej kości udowej przewyższają wytrzymałość tkanki kolagenowej łąkotki. Do drobnych uszkodzeń może dochodzić nawet w wyniku stosunkowo lekkiego urazu, co jest często następstwem występujących wcześniej zmian degeneracyjnych w obrębie łąkotek. Uszkodzonej łąkotki nie należy bagatelizować. Może to prowadzić do dalszych uszkodzeń łąkotek oraz chrząstek, a w konsekwencji innych struktur, co może spowodować zaburzenia prawidłowego funkcjonowania.
Złamania nadgarstka są dość powszechnym urazem, niestety często lekceważonym. W wyniku złamania dochodzi do zaburzenia wykonywania wielu podstawowych czynności. Zbagatelizowanie problemu może przyczyniać się do niesprawności oraz przewlekłych dolegliwości uniemożliwiających pracę, a także normalne życie.
SIS, czyli zespół ciasnoty podbarkowej, występuje w większości u osób, u których praca wymaga wykonywania rękami ruchów powyżej głowy. Do tej grupy należą np. budowlańcy, malarze, elektrycy. Może jednak występować również u osób młodszych uprawiających sporty, np. siatkówkę, pływanie, tenis czy piłkę ręczną.
Zespół whiplash – uraz biczowy – to jeden z najczęstszych modeli urazu spowodowanego wypadkami komunikacyjnymi. Określany jest według czterostopniowej skali. Leczenie powinno być kompleksowe, a rehabilitacja dobrana indywidualnie do pacjenta w zależności od stopnia urazu. Celem postępowania rehabilitacyjnego powinno być działanie przeciwbólowe, odtworzenie prawidłowego zakresu ruchu, przywrócenie odpowiednich krzywizn kręgosłupa, wyrównanie istniejącego dysbalansu mięśniowego, korekcja postawy ciała, a także miejscowa oraz globalna odbudowa mechanizmu stabilizacji ciała.
Jednym z najbardziej narażonych na urazy obszarów ciała jest stożek rotatorów zwany również pierścieniem rotatorów. Jego uszkodzenie wpływa na wyłączenie z ruchu całego ramienia, a także bolesność stawu barkowego.
Kręgosłup tworzy silną podstawę dla ciała człowieka. Zaburzenie jego fizjologicznych krzywizn daje wadę pos- tawy. W dzisiejszych czasach wady postawy są zaliczane do chorób cywilizacyjnych. Powodują dolegliwości bólowe oraz dyskomfort. Największą grupę wad postawy stanowią wady nabyte. Jedną z nich mogą być plecy okrągło-wklęsłe.
Zespół de Quervaina jest drugim najczęściej występującym schorzeniem w obrębie kończyny górnej obok zespołu cieśni nadgarstka. Określany jest jako zapalenie pochewek ścięgnistych mięśni pierwszego przedziału prostowników, który zawiera ścięgna mięśnia odwodziciela długiego i prostownika krótkiego kciuka.
Objawy występujące przy zespole mięśnia gruszkowatego są wynikiem bezpośredniego kontaktu mięśnia z nerwem kulszowym, który biegnie przez brzusiec mięśniowy. Mogą przypominać rwę kulszową, czyli schorzenie z grupy chorób korzeniowych pochodzenia kręgosłupowego. Zespół mięśnia gruszkowatego rozwija się jednak wskutek innych mechanizmów.
Rwa kulszowa to termin powszechnie używany do opisania bólu kończyny dolnej, najczęściej spowodowanego uciskiem bądź podrażnieniem korzenia nerwowego. Większość przypadków w fazie ostrej może być leczona nieinwazyjnie. Dużą rolę odgrywa tu rehabilitacja. W okresie ostrych objawów fizykoterapia oraz kinezyterapia mogą skutecznie wpływać na zmniejszenie bólu. Natomiast dla osiągnięcia długotrwałego efektu należy stosować głównie kinezyterapię.
Skręcenie to uraz, w którym dochodzi do przekroczenia fizjologicznego zakresu ruchu w stawie. Nieleczone bądź nieodpowiednio leczone skręcenie stawu skokowego może być przyczyną powstania niestabilności stawu oraz zmian następczych, takich jak uszkodzenie chrząstki stawowej czy zmiany zwyrodnieniowe stawu.
