Zapraszamy również do wzięcia udziału w III EDYCJI PHYSIO EXPERT SUMMIT 2024. KONFERENCJI PREKURSORÓW REHABILITACJI!
Staw ramienny zalicza się do połączeń wieloosiowych kulistych wolnych o największej ruchomości pośród stawów ciała ludzkiego. Staw ramienny tworzy głowa kości ramiennej (główka stawowa) oraz wydrążenie stawowe łopatki (panewka stawu). Głowa kości ramiennej jest trzykrotnie większa od powierzchni panewki. Wydrążenie stawowe łopatki jest nieco powiększone oraz pogłębione przez chrząstkę włóknistą, która jest przytwierdzona do brzegu wydrążenia i nazywana jest obrąbkiem stawowym. Obie powierzchnie są pokryte chrząstką szklistą. Tak wielka różnica wielkości powierzchni stawowych, a także płytkość wydrążenia stawowego łopatki powodują, iż panewka nie obejmuje główki, lecz jedynie się z nią styka w zakresie jednej trzeciej powierzchni główki. Dysproporcja wielkości powierzchni stawowych umożliwia dużą ruchomość stawu ramiennego. Obszerności ruchów sprzyja również luźna, cienka torebka stawowa oraz słaby aparat więzadłowy.
Torebka stawowa przymocowana jest do obrąbka stawowego łopatki oraz do szyjki anatomicznej kości ramiennej. Torebka stawowa jest na tyle luźna i obszerna, że przy zwisającej kończynie tworzy fałd skierowany do jamy pachowej, który wygładza się przy ruchu odwodzenia ramienia. Torebka stawowa ma w zasadzie jedno więzadło wzmacniające – kruczo-ramienne. Więzadło wzmacnia górną ścianę torebki stawowej, zapobiegając zsuwaniu się głowy kości ramiennej z panewki przy opuszczonym ramieniu.
Biomechanika stawu
W stawie ramiennym wykonywane są ruchy: zginania i prostowania, odwodzenia i przywodzenia, odwracania i nawracania. Z pozycji swobodnie zwisającego ramienia, w której łopatka z płaszczyzną symetrii tworzy kąt ok. 60°, ruch zginania i prostowania ramienia wykonuje się w zakresie 115°. Ruch odwodzenia w płaszczyźnie łopatki jest możliwy do poziomu 90°. Unoszenie ramienia p...
Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
