Skręcenie stawu kolanowego — algorytm postępowania fizjoterapeutycznego

Anatomia stawu kolanowego

Staw kolanowy jest największym stawem ustroju ludzkiego. Łączy on udo z golenią, przy czym ze strony pod-
udzia tylko kość piszczelowa uczestniczy w tym połączeniu. Staw kolanowy jest stawem złożonym, gdyż obejmuje trzy kości: udową, piszczelową i rzepkę. Wypukłą powierzchnię stawową tworzą oba kłykcie kości udowej, które przylegają do lekko zagłębionych powierzchni stawowych górnych kłykci kości piszczelowej. Od przodu do kłykci kości udowej przylega rzepka, uzupełniając niejako panewkę stawową. 

Powierzchnię stawową pokrywa gruba warstwa chrząstki szklistej, wskutek czego zwiększa się sprężystość stawu, a wstrząsy powstające podczas chodzenia, biegów i skoków zostają wybitnie zmniejszone. 

W jamie stawu znajdują się ruchome uzupełnienia panewki w postaci dwóch przesuwalnych, półksiężycowatych tworów włóknisto-chrzęstnych, zwanych łąkotkami. Łąkotka boczna jest krótsza i silniej zakrzywiona od łąkotki przyśrodkowej. W każdej łąkotce można wyróżnić róg przedni, umocowany w polu międzykłykciowym przednim, i róg tylny, kończący się w polu międzykłykciowym tylnym kości piszczelowej. Brzegi łąkotek skierowane obwodowo są grubsze i zrastają się z warstwą włóknistą torebki stawowej. Na przekroju pionowym każda łąkotka ma kształt klina, ostrzem zwróconego do wnętrza stawu. Dzięki takiej budowie i odpowiedniemu ułożeniu łąkotki znacznie pogłębiają panewkę stawową oraz dzielą obwodowe części jamy stawowej na dwa piętra: górne łąkotkowo-udowe i dolne łąkotkowo-piszczelowe. W piętrze górnym odbywają się głównie ruchy zgięcia i prostowania, natomiast w piętrze dolnym – ruchy obrotowe. 

Torebka stawu kola...