Przeciążenie stawu skokowo-goleniowego — kompleksowe postępowanie usprawniające

Anatomia stawu skokowego

Staw skokowo-goleniowy, czyli staw skokowy górny, stanowi połączenie końców dalszych kości goleni z blokiem kości skokowej.

Powierzchnie stawowe

Główkę stawową tworzy bloczek kości skokowej. Powierzchnia stawowa bloczka składa się z trzech części: 

• górnej,
• przyśrodkowej,
• bocznej.
   

Panewka stawowa jest utworzona przez powierzchnię stawową dolną kości piszczelowej i przez powierzchnie stawowe obu kostek, które jak widełki obejmują bloczek kości skokowej [1].
Torebka stawowa przyczepia się do brzegów chrząstek stawowych i tylko z przodu zachodzi nieco na szyjkę kości skokowej; powierzchnie zewnętrzne kostek leżą poza stawem. Po obu bokach torebka jest napięta, natomiast ściany przednia i tylna są cienkie i luźne, wysłane warstwą tkanki tłuszczowej i wzmocnione pochewkami ścięgien przebiegających nad stawem. Błona maziowa torebki uwypukla się ku górze w obrębie więzozrostu piszczelowo-strzałkowego. 
Jama stawowa jest bardzo obszerna i przeważnie całkowicie samodzielna. Linia nasadowa kości piszczelowej znajduje się poza przyczepem torebki, natomiast linia nasadowa strzałki leży na wysokości szczeliny stawowej [1].

Więzadła

Staw skokowo-goleniowy, czyli staw skokowy górny, ma sześć więzadeł, z których trzy odchodzą od kostki przyśrodkowej, trzy zaś – od kostki bocznej:

• więzadło przyśrodkowe – więzadło trójgraniaste, w którym wyróżnia się kilka części: 
  • pasmo przednie – biegnie do powierzchni grzbietowej kości łódkowatej (część piszczelowo-łódkowa); jego głębsze włókna przechodz...