Choroba zwyrodnieniowa stawów należy do częstych schorzeń występujących wśród osób dorosłych i w starszym wieku. Jest to złożony i skomplikowany, powolny proces prowadzący do dysproporcji pomiędzy tworzeniem a degeneracją chrząstki stawowej [1]. Klinicznie chorobę zwyrodnieniową stawów określa ból stawu pojawiający się przy ruchach, ograniczenie zakresu ruchów w zajętym stawie oraz postępująca dysfunkcja powodująca osłabienie kończyny i trudności lokomocyjne [2, 3].
Autor: Aleksandra Katan
Regionalny Szpital w Nachodzie (Czechy), Oddział Rehabilitacji, Wyższa Szkoła Zarządzania i Przedsiębiorczości z siedzibą w Wałbrzychu
Choroba zwyrodnieniowa stawów należy do częstych schorzeń występujących wśród osób dorosłych i w starszym wieku. Jest to złożony i skomplikowany, powolny proces prowadzący do dysproporcji pomiędzy tworzeniem a degeneracją chrząstki stawowej [1]. Klinicznie chorobę zwyrodnieniową stawów określa ból stawu pojawiający się przy ruchach, ograniczenie zakresu ruchów w zajętym stawie oraz postępująca dysfunkcja powodująca osłabienie kończyny i trudności lokomocyjne [2, 3].
Uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego (anterior cruciate ligament – ACL) występują często u osób młodych, prowadzących aktywny tryb życia, a szczególnie uprawiających wyczynowo lub rekreacyjnie różne dyscypliny sportowe. Są to najczęściej urazy z przeprostem i koślawieniem stawu oraz urazy powodujące rotację w stawie kolanowym [1, 2]. Zerwanie więzadła krzyżowego przedniego zaburza stabilność stawu kolanowego, prowadzi do degeneracji chrząstki i uniemożliwia uprawianie sportu. Dlatego w wielu przypadkach, a zwłaszcza u aktywnych osób, zalecana jest rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego.