Wraz z rozwojem medycyny zwiększa się liczba pacjentów pediatrycznych, u których oprócz problemów motorycznych są diagnozowane inne deficyty rozwojowe, m.in. na poziomie funkcji wykonawczych, logopedycznych, behawioralnych i sensorycznych. Determinują one poziom funkcjonowania w sferze sprawczości i samodzielności dziecka. Fizjoterapeuci coraz częściej znajdują zatrudnienie w placówkach edukacyjnych, potrzebują zatem dodatkowych informacji, by z większym zrozumieniem podejść do kwestii usprawniania małego pacjenta. Jak znaleźć klucz do sukcesu terapeutycznego w pracy z pacjentem ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi? Pomocna wydaje się wiedza z zakresu integracji bilateralnej (BI).
Autor: Małgorzata Sokół
mgr; Fizjoterapeuta, oligofrenopedagog, trener metody Integracji Bilateralnej, wicedyrektor Zespołu Szkół Specjalnych w Pęcherach
Integracja bilateralna (BI) to program ćwiczeń stworzony przez Sheilę Dobie, zachęcający mózg do efektywnego, szybkiego i precyzyjnego przetwarzania bodźców, rozwijający somatognozję (świadomość ciała) i praksję (planowanie, skuteczność i precyzję ruchu) poprzez wpływ na poprawę wszystkich procesów uczenia się. Poznanie prawidłowych wzorców ruchowych, odnajdywanie siebie w przestrzeni i znajomość schematu ciała zwiększają poczucie bezpieczeństwa i podnoszą samoocenę pacjenta.