W dzisiejszych czasach fizjoterapeuci oprócz tradycyjnych obszarów fizjoterapii, fizykoterapii i ortopedii stosują też wiele różnych metod związanych z pracą na tkankach miękkich i szeroko rozumianych technik osteopatycznych. Niezależnie od tego, jak silne są podstawy teoretyczne danych metod, zarówno dla pacjenta, jak i dla terapeuty najważniejsza jest efektywność. W artykule przedstawiono metodę Fascial Distortion Model (FDM), która charakteryzuje się niesamowitą skutecznością w niektórych popularnych w każdym gabinecie przypadkach klinicznych.
Autor: Sławomir Mokrzycki
Absolwent Uniwersytetu Medycznego im. Feliksa Skubiszewskiego w Lublinie oraz wielu szkoleń doskonalących. Asystent lek. med. Radosława Składowskiego oraz instruktor szkoleń z igłoterapii suchej. Aktualnie student Flanders International College of Osteopathy (FICO). Współtworzy bloga poświęconego fizjoterapii i osteopatii FIZJOPASSION oraz jest organizatorem szkoleń, co pozwala obserwować pracę wielu wybitnych terapeutów. Nie uznaje podziału na pracę strukturalną czy biodynamiczną. Uważa, że każdy potrzebuje indywidualnego podejścia do choroby i zgodnie z tą koncepcją pacjentów przyjmuje w Kolbuszowej, w Poradni Rehabilitacyjnej. Fizjoterapeuta, pasjonat terapii holistycznej i nieustanny poszukiwacz zdrowia.
Moment, w którym pacjent zgłasza ból lub parestezje palców 1.–3., kieruje uwagę terapeuty w stronę zespołu cieśni nadgarstka. W ujęciu ortopedycznym struktury anatomiczne wewnątrz i wokół kanału nadgarstka, tj. więzadło poprzeczne nadgarstka – nazwane także troczkiem zginaczy – i pochewki ścięgien mięśni zginaczy przechodzących przez kanał, są opisywane od prawie stu lat jako kluczowe jednostki w tym schorzeniu. W podręcznikach ortopedycznych etiologia cieśni przypisywana jest lokalnej kompresji na nerw pośrodkowy spowodowany bliżej nieokreślonymi restrykcjami lub sklejeniami łącznotkankowymi. I choć zdarza się, że faktyczny problem leży w obrębie tych struktur – zwłaszcza gdy dochodzi do powstania lokalnego obrzęku bądź podwichnięcia kości księżycowatej mających wpływ na ograniczenie przestrzeni oraz wzrost ciśnienia wewnątrz kanału – to częściej problem dotyczy złożonych zaburzeń na przebiegu całego nerwu pośrodkowego. Może to nastąpić zarówno w obszarze przedramienia, jak i w segmentach położonych wyżej. Nadgarstek jest często miejscem manifestującym objawy, co nie znaczy, że wyłącznie on wymaga terapii. W celu ustalenia miejsca dysfunkcji należy wykonać bardzo dokładną diagnostykę różnicową. Czasami w ramach diagnostyki trzeba poddać terapii manualnej kilka miejsc, w których najczęściej dochodzi do kolizji tkanek otaczających nerw pośrodkowy.
Ból zlokalizowany między łopatkami to bardzo częsty problem, który znany jest każdemu aktywnemu zawodowo fizjoterapeucie. Dolegliwości najczęściej mają niskie nasilenie (2–3/10 w skali VAS – visual analog scale), jednak z czasem przybierają charakter chroniczny. Umiejętność pracy z dolegliwościami okołołopatkowymi zaowocuje uznaniem pacjentów, dla których bóle te są w większości bardzo męczące.