Wykorzystanie metody FDM w leczeniu zespołu zamrożonego barku

Terapię FDM warto wykorzystywać w leczeniu takich dolegliwości, jak łokieć tenisisty, golfisty, skręcenia górnego stawu skokowego czy dolegliwości bólowych kręgosłupa. Aktualnie prowadzi się również bardzo obiecujące badania na temat wykorzystania terapii FDM u pacjentów neurologicznych. Najbardziej spektakularne efekty przynosi jednak w leczeniu zamrożonego barku. 

Definicja zamrożonego barku

Zamrożony bark to łagodna, niezależna choroba, której przebieg opisuje się w trzech fazach – bolesnym zamrożeniu, stabilnym zamrożeniu i stopniowym odmrożeniu. Diagnozę stawia się na podstawie objawów klinicznych. Schorzenie to zostało opisane po raz pierwszy przez Codemanna w roku 1934, jednak różnorodność przebiegu choroby powoduje, że zamrożonym barkiem definiuje się każde postępujące ograniczenie ruchomości w kierunku odwiedzenia, rotacji wewnętrznej oraz rotacji zewnętrznej. Leczenie ortopedyczne wdraża się już w pierwszej fazie choroby. Opiera się ono na podawaniu leków przeciwbólowych oraz przeciwzapalnych. Nie poleca się żadnych ćwiczeń oraz szeroko rozumianej terapii manualnej. 

Bardzo częstym zaleceniem w momencie pojawienia się pierwszych objawów (stanu zapalnego i bólu) jest unieruchomienie kompleksu barkowego. Jest to błędne podejście, ponieważ tkanka miękka w stawie poliaxialnym jest przystosowana do przenoszenia dużych sił i wieloosiowych naprężeń. Budowa histologiczna powięzi obręczy barkowej nie będzie się zatem goić prawidłowo w unieruchomieniu. 

Zaburzenia powięziowe wyraźnie występujące w zamrożonym barku mogą mieć związek z nieprawidłowym rozwojem miofibroblastów, które nie tylko odgrywają ważną rolę w procesie gojenia się ran, ale są też zaangażowane w powstawanie patologicznych przykurczy tkankowych. Zawartość gęstych przeciwciał przeciwko mięśniom gładkim (anti-smooth muscle antibodies – ASMA) w pęczkach włókienek sprężystych powoduje, iż mają one cztery razy większe właściwości kurczliwe, co sprzyja powstawaniu patologicznych zmian wskutek silnie traumatycznych przeżyć psychicznych, urazów czy narastających mikrourazów. Niektóre przypadki zamrożonego barku dotyczą jednak tak silnych restrykcji powięzi głębokiej kończyny górnej, że bardzo trudno wpłynąć na nie terapią, dlate...