Teresa Gniewek
Dobór skutecznych technik terapeutycznych w pracy z niespecyficznym bólem lędźwiowego odcinka kręgosłupa stanowi ciągły temat badań naukowych. Powodem wydaje się zróżnicowana etiologia tego bólu. Jedną z procedur w tego typu przypadkach są ćwiczenia mięśni odpowiedzialnych zarówno za stabilizację, jak i sam ruch kompleksu lędźwiowo-miednicznego.
Fizjoterapeuci należą do grupy zawodowej, która narażona jest na pracę w wymuszonej pozycji zarówno w statyce, jak i dynamice. Jednakże świadomość fizjoterapeuty oraz charakter jego pracy pozwalają wygospodarować czas na poprawę i reedukację błędów ruchowych, jakie popełnia w trakcie pracy z pacjentem. Powstałe błędy ruchowe nie muszą dawać symptomów natychmiast, ale stanowią poważne zagrożenie na przyszłość – przede wszystkim dla zdrowego kręgosłupa terapeuty (Sahrmann 1993, Comeford 2012).
Ponownie sięgamy do opisu przypadku pacjentki ze zdiagnozowanym bocznym przyparciem rzepki. Tym razem autorzy opracowania skupiają się na ocenie mięśni odpowiedzialnych za postawę oraz za prawidłowe ustawienie rzepki w stawie rzepkowo-udowym, a także na specyficznym treningu tych mięśni tak, aby wyrównać dysbalans.
Schorzenia kolana są jedną z najczęstszych przyczyn zgłaszania się pacjentów do ortopedów oraz fizjoterapeutów. Około 30% zespołów przeciążeniowych dotyczy stawu kolanowego, z czego 35% jest związanych z dysfunkcją aparatu wyprostnego kolana [10, 12, 13].
