Torsten Liem
M.Sc. Ost., M.Sc. Paed. Ost., D.O., DPO
jest założycielem Osteopathie Schule Deutschland (Niemieckiej Szkoły Osteopatii) oraz wykładowcą Polskiej Akademii Medycyny Osteopatycznej (PAMO). Na zlecenie Uniwersytetu Walijskiego opracował wiele programów na poziomie licencjackim (B.Sc.) i magisterskim (M.Sc.). Jest dyrektorem Kliniki Osteopatycznej prowadzącej zajęcia dydaktyczne dla studentów oraz współzałożycielem Breathe-Yoga, a także autorem wielu publikacji i współwydawcą „Medycyny Osteopatycznej” („Osteopathische Medizin”).
Adres korespondencyjny: Torsten Liem, Polska
Akademia Medycyny Osteopatycznej,
info@polamo.pl, www.polamo.pl
Każdy poród, który prowadzi do nadmiernego przeciążenia dziecka, może być określany jako traumatyzujący. Pod pojęciem urazu okołoporodowego rozumie się pewne trudności natury fizycznej lub zarówno fizycznej, jak i psychicznej, których występowanie można łączyć z niektórymi wydarzeniami mającymi miejsce podczas procesu porodowego. Wymienia się wiele czynników, które wpływają na dziecko podczas porodu.
Terapia osteopatyczna moczenia nocnego (enuresis nocturna) wymaga specjalistycznej wiedzy dotyczącej dynamiki anatomicznej danego obszaru oraz fizjologicznych funkcji pęcherza. Kompetencje diagnostyczne są ściśle związane ze zrozumieniem procesów fizjologii. Diagnostyka osteopatyczna różni się jednakże od rozpoznania dokonywanego zgodnie z kanonami medycyny akademickiej i opiera się na innych kanałach dostępu diagnostycznego oraz odmiennych metodach badania.
Zapatrywania Johna Martina Littlejohna na etiologię i zdolności adaptacyjne organizmu bazują na rozumieniu człowieka jako kompleksowego, dostosowanego do kontekstu złożonych zależności środowiskowych i autonomicznego podmiotu wzajemnych relacji. Konflikt pomiędzy zwolennikami tego punktu widzenia,
tzw. reformatorami, a lezjonistami, konserwatywnymi zwolennikami Stilla,
zostanie przedstawiony w artykule w kontekście historycznym. Spór ten rozgrywał się m.in. w czasie wprowadzania do użycia sulfonamidów oraz inspekcjonowania, opiniowania i akredytowania instytutów kształcenia osteopatycznego i medycznego w USA, co odcisnęło piętno na kierunkach ich dalszego rozwoju.
Obszar opony rdzeniowej wysokiego odcinka szyjnego i jej relacje z innymi strukturami mają charakter kompleksowy i wykazują znaczące różnice w porównaniu z pozostałymi odcinkami kręgosłupa. Przedstawione w artykule zasady postępowania terapeutycznego zostały w większości opracowane przez autora artykułu, a po części także przez J.P. Barrala i uwzględniają one specyfikę tego obszaru.
