Zdaniem Starka Littlejohn dokonał uproszczenia zasady leżącej u podstaw osteopatii do zasady dostrajania (dopasowania)1. Nie ograniczył jej jednak jedynie do struktur cielesnych, lecz dokonał jej rozszerzenia, uwzględniając ciało w jego relacjach do samego siebie jako całości, poszczególnych części oraz jego otoczenia, dzięki czemu – zdaniem Starka – pojawiło się możliwe rozwiązanie dotychczasowego problemu i odpowiedź na częsty zarzut o niekompletności (deficycie) osteopatii2 stanowiące uzupełnienie i doprecyzowanie pierwotnej koncepcji lezji w ujęciu Stilla. Argumentacja Littlejohna przebiega w następujący sposób: zakładając, że istniałyby jedynie lezje kości, należałoby przyjąć, że po ich skorygowaniu powinny one pozostawać w nowo osiągniętym stanie wzajemnego dopasowania. Zdaje się jednak, że nie zawsze tak jest, ponieważ utrzymywanie się lezji wydaje się uzależnione od sił witalnych organizmu3.
REKLAMA
W podobnym duchu należy również rozumieć następujący cytat: „W anatomii lezje rozpatruje się w odniesieniu do struktury, natomiast w fizjologii odnosi się je do aktywności. W rzeczywistości jednak jakości te są nierozdzielne, gdy mowa jest o żyjącym organizmie. Praktycznie rzecz ujmując, ostatnią podstawą niedostrojenia strukturalnego jest podstawa fizjologiczna, bowi...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 10 wydań czasopisma "Praktyczna Fizjoterapia i Rehabilitacja"
- Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
- ...i wiele więcej!
