Diagnoza i terapia urazu okołoporodowego w osteopatii pediatrycznej

Poród może być związany z wystawieniem dziecka na działanie dużych sił, np. gdy dno miednicy matki jest zbytnio napięte, jej kość guziczna ustawiona jest za bardzo do przodu i jest nieruchoma i/lub gdy stosowane są siły zewnętrzne pod postacią próżnociągu, kleszczy, chwytu Kristellera itp. Trudności przy porodzie mogą pochodzić z zewnątrz lub od wewnątrz, jak to się dzieje np. w przypadku niedotlenienia mózgu. Pewne wydarzenia w przebiegu porodu czasami toczą się zbyt szybko [poród gwałtowny (partus praecipitatus), przedwczesny, cesarskie cięcie], a inne zbyt wolno (zatrzymanie akcji porodowej). Poród może być związany z wystawieniem dziecka na działanie dużych sił, np. gdy dno miednicy matki jest zbytnio napięte, jej kość guziczna ustawiona jest za bardzo do przodu i jest nieruchoma i/lub gdy stosowane są siły zewnętrzne pod postacią próżnociągu, kleszczy, chwytu Kristellera itp. 

Każdy poród, który prowadzi do nadmiernego przeciążenia dziecka, może być określany jako traumatyzujący. Takie trudne momenty potencjalnie są w stanie w sposób fizyczny uszkadzać tkankę, np. mózgową, hipotetycznie utrudniając dojrzewanie biologiczne. Mogą także później uwidaczniać się w sferze psychicznej i stawać na przeszkodzie dalszemu rozwojowi emocjonalnemu. Przez niektórych uraz taki jest wiązany z późniejszymi odczuciami bezsilności, niemocy, braku nadziei lub też z silnym przekonaniem o braku kontroli lub permanentnym odczuciem braku bezpieczeństwa. Tego typu głęboko zakorzenione odczucia nierzadko stanowią tło całego życia, stale towarzysząc danej osobie pod postacią typowych dla niej reakcji na różne trudne sytuacje, utrwalając się jako struktury charakteru i przyczyniając się do powstawania i realizowania nieświadomych skryptów życiowych, które wyzwalane są w pewnych konkretnych momentach zdarzających się w codziennym funkcjonowaniu. 

W sytuacjach takich może dochodzić do dysocjacji, pojawiania się przejawów nadmiernego pobudzenia lub zesztywnienia, odrętwienia, zamrożenia. Występowanie tych stanów wiąże się z aktywnością układu autonomicznego, co obecnie coraz częściej jest tłumaczone za pomocą teorii poliwagalnej. Ponieważ we wczesnym okresie życia dziecko nie dysponuje jeszcze pamięcią epizodyczną, emocje i ważne momenty prawie zupełnie nie poddają się werbalizacji, natomiast przyjmują postać napięć tkankowych, tonusu mięśniowego, a także pewnych dysregulacji aktywności układu neurowegetatywnego bądź też wczesnodziecięcych sposobów reagowania i wzorców odruchowych. Obserwuje się np. dzieci z wygórowanym odruchem Moro, hipertonicznym mięśniem lędźwiowym, zaburzeniami snu, napiętymi szwami czaszkowymi i zwiększonym tonusem w okolicy zwoju trzewnego. 

Także w życiu płodowym nienarodzone dziecko może być wystawione na działanie podobnych, traumatyzujących czynników, jak np. na niedotlenienie, gdy matka jest osobą palącą (bądź też ojciec, ponieważ nikotyna i inne substancje zawarte w papierosach mogą transpirować przez skórę). Groźna sytuacja ma miejsce w przypadku spożywania alkoholu, z jego toksycznym w pływem na dziecko czy też ekspozycja na nadmierny stres, ponieważ hormony stresu mają możliwość przenikania przez łożysko. W kontekście tym należy wymienić również ciąże bliźniacze. Być może w przyszłości badania pokażą, w jaki sposób sam akt prokreacji może potencjalnie mieć wpływ traumatyzujący na rozwijającego się człowieka. 

W terapii traumatycznego porodu należy uwzględniać indywidualne różnice kulturowe oraz biospołeczne. Sposób podchodzenia do porodu, postrzegania go i postępowania w czasie jego trwania, a także wczesny okres życia, którego dziecko doświadcza wspólnie z rodzicami – to czynniki, które mogą bardzo różnić się od siebie w zależności od kraju pochodzenia. Zalicza się do nich przykładowo częstość wykonywania cięć cesarskich...