D.O., fizjoterapeuta, dyplomowany osteopata, absolwent warszawskiej AWF. Uczestnik wielu szkoleń z zakresu rehabilitacji, terapii manualnej i osteopatii. Absolwent Sutherland College of Osteopatic Medicine. Obecnie wykładowca na wydziale medycyny osteopatycznej PSFiO oraz instruktor na szkoleniach z zakresu USG i sonofeedback. Specjalizuje się w leczeniu dysfunkcji narządu ruchu, zespołów bólowych i przeciążeniowych ze szczególnym uwzględnieniem dysfunkcji kręgosłupa. Drugą specjalnością jest terapia pod kontrolą USG (sonofeedback) w zespołach bólowych i przeciążeniowych stawów obwodowych oraz kręgosłupa.
Metoda sonofeedbacku zmieniła jakościowo model rehabilitacji, czyniąc go bardziej zindywidualizowanym i dostosowanym do aktualnych potrzeb pacjenta. Okazała się przez to bardzo efektywnym narzędziem skracającym czas instruktażu pacjenta do uzyskania pożądanego wzorca ruchu. Na łamach czasopisma prezentujemy kolejne zabiegi.
Doświadczenie zawodowe fizjoterapeuty jest kształtowane przez dwa główne nurty. Nurt, który można nazwać informacyjnym, to studia i podręczniki akademickie fizjoterapii, następnie szkolenia podyplomowe i prasa fachowa. Stanowi niezbędną bazę wiedzy, dzięki której można rozpocząć karierę zawodową i stopniowo specjalizować się w wybranej dziedzinie zgodnie z predyspozycjami. Nie mniej ważny jest jednak nurt drugi, który można nazwać intuicyjnym, a który w dużej mierze kształtowany jest przez zwrotną informację od podopiecznych. I tu zaczynają się problemy.
Spośród wszystkich metod obrazowania diagnostycznego narządu ruchu badanie USG wydaje się najbardziej przyjazne dla środowiska fizjoterapeutów. Powodem tego jest jego szeroka dostępność, nieinwazyjność, prostota wykonania, powtarzalność, niskie koszty eksploatacji sprzętu, a przede wszystkim możliwość czynnościowego badania z zastosowaniem testów funkcjonalnych i ortopedycznych z archiwizacją postępów leczenia.
