Sonofeedback w praktyce fizjoterapeuty. Część 2. Wybrane zabiegi

Niestabilność stawu barkowego

Ryzyko powtórnego zwichnięcia stawu barkowego po pierwszorazowym incydencie określa się na ok. 26% w grupie dorosłych pacjentów i dobrze znane są czynniki ryzyka oceniane w bardzo skrupulatnych badaniach statystycznych [4]. Nawet leczenie operacyjne, które w ponad 90% polega na zaopatrzeniu artroskopowym uszkodzeń typu Bankarta, obarczone jest odsetkiem powtórnego zwichnięcia w ok. 10% [5]. Poważnym problemem pozostaje brak standaryzacji sposobu leczenia zachowawczego. Zbyt często zamiast biomechanicznie potwierdzonego algorytmu stabilizacji stawu barkowego ma się do czynienia z wierzeniami w tzw. wzmacnianie ściany przedniej. Bardzo częstym błędem w terapii niestabilności przedniej jest pozycja do aktywacji mięśni piersiowych, które zachęcane są do napięcia w pozycji wyjściowej dość dużego odwiedzenia barku. Okazuje się w dynamicznym badaniu USG, że właśnie w tej pozycji głowa k. ramiennej ulega przedniemu podwichnięciu, rujnując tworzącą się właśnie bliznę torebkową, nie mówiąc już o możliwości rozerwania szwu pooperacyjnego poprzez rozciąganie torebki stawowej i świeżo przyszytego obrąbka panewki. Dzięki metodzie SFB zyskuje się możliwość celowanego ruchu w kierunku grzbietowym głowy k. ramiennej, a więc realny wpływ na centrowanie stawu poprzez dobór kąta odwodzenia i oporowany ruch ręki terapeuty. 

Metodyka zabiegu: Pacjent w pozycji półsiedzącej śledzi na ekranie aparatu punkty kontrolne dla ruchu pomiędzy zarysem przedniej krawędzi panewki a zarysem przedniej ściany głowy k. ramiennej. Następnie terapeuta chwyta rękę pacjenta i prosi o oporowanie ruchu pionowego nacisku. Na ekranie wspólnie poszukują najskuteczniejszej komponenty ruchu dogrzbietowej mobilizacji głowy k. ramiennej. Następnie pacjent powtarza ten ruch, torując go w pamięci. Zaskakująco wąski jest przedział kątowy odwiedzenia ramienia, poza którym nagle przy tym samym ruchu oporowanym dochodzi do odwrócenia wektora ruchu na przedni i wyważania głowy k. ramiennej z panewki. Być może to właśnie jest przyczyną częstych niepowodzeń w zachowawczym leczeniu niestabilności przedniej stawu barkowego (zdj. 1, 1A, 1B).