Skolioza to ogólna nazwa obejmująca grupę schorzeń polegających na zmianie kształtu i ustawienia kręgosłupa [18]. Scoliosis Research Society definiuje ją jako wygięcie kręgosłupa, którego kąt mierzony sposobem Cobba na radiogramie wynosi co najmniej 10° [25, 30].
Potocznie nazywana bocznym skrzywieniem kręgosłupa (BSK), jest w rzeczywistości deformacją trójpłaszczyznową [6].
Cechami charakteryzującymi skoliozę idiopatyczną są:
- nieznana etiologia,
- trójpłaszczyznowość zmian,
- występowanie w wieku rozwojowym,
- tendencja do progresji w okresie szybkiego wzrastania kręgosłupa,
- częstsze występowanie u dziewcząt [6, 30]. Stanowią one 80–90% wszystkich rodzajów skolioz, niezależnie od podziałów spotykanych w piśmiennictwie [10, 24, 26, 28].
Częstość występowania młodzieńczej skoliozy idiopatycznej to 2–3% ogólnej populacji [20, 22, 27].
Parametry sumujące – mechanizm kompensacji
Rotacja osiowa kręgów jest cechą zniekształcenia kręgosłupa w przebiegu skoliozy idiopatycznej [8]. Ocenia się ją w teście Adamsa za pomocą skoliometru Bunnella, który jest prostym i wygodnym urządzeniem pomiarowym, charakteryzuje się dużą czułością i powtarzalnością, a jego dostępność sprawia, że może być przydatny w badaniach przesiewowych [2, 3, 4, 19]. Zmniejszanie się garbu żebrowego podczas leczenia świadczy o uzyskaniu korekcji trójpłaszczyznowej i jest ważnym elementem oceny wyniku leczenia przez pacjenta [1]. Za pomocą skoliometru można ocenić kąt rotacji poszczególnych łuków oraz globalną rotację tułowia.
Pomiar kąta rotacji tułowia ATR (ang. angle of trunk rotation) wykonuje się na wys...
Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
