Ocena wartości metody biomechanicznego diagnozowania i terapii w porównaniu z terapią klasyczną w dyskopochodnych zespołach bólowych kręgosłupa Część I: określenie sposobu przeprowadzenia badania

Cele badania, materiał i metody

Ponieważ metoda MDT ma szersze możliwości klasyfikacji diagnostycznej w zespołach bólowych kręgosłupa niż klasyfikacja określona przez Komisję Europejską COST B13, zasadne będzie:

• zbadanie wszystkich pacjentów włączonych do projektu badawczego z użyciem metody MDT – pozwoli to na zaszeregowanie pacjentów do jednego z trzech podstawowych zespołów bólowych kręgosłupa o podłożu biomechanicznym;
• zgrupowanie pacjentów z wyodrębnionymi tym sposobem dyskopochodnymi zespołami bólowymi kręgosłupa określonymi tą metodą jako zespoły strukturalne (derangement) do podgrup jednorodnych również pod względem manifestacji klinicznej przy zastosowaniu logicznej strategii badawczej;
• przeprowadzenie leczenia podgrup metodą MDT i metodą klasyczną w celu porównania wartości terapeutycznej obu sposobów leczenia. Z użyciem wystandaryzowanych narzędzi badawczych zostaną dokonane pomiary: 
  • zmian stopnia bólu doświadczanego przez pacjentów, 
  • zmian zakresów ruchomości kręgosłupa, 
  • zmian napięcia mięśni w tych odcinkach kręgosłupa, w których lokalizuje się ból, 
  • zmian stopnia niepełnosprawności pacjentów;
• zsumowanie danych i dokonanie analizy porównawczej wyników leczenia pacjentów metodą MDT i metodą klasyczną – pozwoli to na wnioskowanie oparte na efektach leczenia;
• celem dodatkowym będzie ocena korelacji diagnostyki klinicznej przeprowadzonej metodą MDT z diagnostyką obrazową kręgosłupa przeprowadzoną u pacjentów badaniem MRI.
   

Przyjęte hipotezy badawcze

• H0 – w leczeniu dyskopochodnych zespołów bólowych kręgosłupa sposobem MDT i leczeniu sposobem klasycznym nie występuje różnica skuteczności leczenia.
• H1 – w leczeniu dyskopochodnych zespołów bólowych kręgosłupa sposobem MDT i leczeniu sposobem klasycznym występuje różnica skuteczności leczenia.
   

Hipotezy kierunkowe:

• leczenie dyskopochodnych zespołów bólowych kręgosłupa metodą MDT jest mniej skuteczne niż leczenie metodą klasyczną;
• leczenie dyskopochodnych zespołów bólowych kręgosłupa metodą MDT jest bardziej skuteczne niż leczenie metodą klasyczną.
   

Za kryterium weryfikacji hipotez badawczych przyjęto poziom istotności statystycznej α = 0,05. Poziom istotności został określony przed rozpoczęciem analizy danych wykonywanej za pomocą licencjonowanego komputerowego pakietu statystycznego IBM SPSS Statistics 25. Właściwa interpretacja wyniku istotności statystycznej p z punktu widzenia teoretycznego informuje, jakie jest prawdopodobieństwo uzyskania takiej różnicy, jaka zostanie zaobserwowana w tym badaniu, jeśli hipoteza zerowa faktycznie jest prawdziwa. W przypadku gdy wartość p będzie większa lub równa 0,05, na danym poziomie istotności nie będzie podstaw do odrzucenia hipotezy zerowej (H0), która mówi o braku różnic skuteczności pomiędzy obydwoma sposobami leczenia, i zostanie ona przyjęta. Natomiast gdy wartość p będzie mniejsza od 0,05, upoważni to do odrzucenia hipotezy zerowej i przyjęcia hipotezy alternatywnej (H1).

Wstępna kwalifikacja pacjentów i okoliczności formalne wykonanych badań

Badania i terapię pacjentów w ramach tego projektu badawczego przeprowadzono w latach 2007–2019. Wstępna kwalifikacja dotyczyła spełnienia kryteriów włączenia do badania i braku kryteriów wykluczenia z badania wraz z występowaniem zespołu bólowego kręgosłupa pochodzenia biomechanicznego w odcinku szyjnym lub lędźwiowym. Ostatecznie w tej grupie znalazło się 812 pacjentów. 

Następnie badaniem fizykalnym według MDT uszczegółowiono, jaki zespół biomechaniczny stanowi etiologię objawów u każdego z tych pacje...