Stopy stanowią fundamentalny element podporowy i czynnościowy narządu ruchu. W codziennej aktywności są narażone na przeciążenia mechaniczne, co zwiększa ryzyko występowania dysfunkcji oraz urazów. Z tego powodu istotne jest zastosowanie odpowiednich interwencji terapeutycznych oraz działań o charakterze profilaktycznym. Współczesne techniki fizjoterapeutyczne w połączeniu z odpowiednią terapią podologiczną i zaopatrzeniem ortopedycznym znacząco wspierają poprawę funkcjonowania stóp i przyczyniają się do zwiększenia komfortu i jakości życia.
Dział: Fizjoterapia ortopedyczna
W artykule przedstawiono przypadek kliniczny 14-letniej pacjentki z raną szarpaną dolnej wargi. Na tym przykładzie ukazano wysoką skuteczność terapii ENF jako metody wspomagającej leczenie rany szarpanej o znacznym stopniu uszkodzenia tkanek i towarzyszącym zakażeniu.
Postawa ciała jest rozwojowo zmienna i osobniczo zróżnicowana. Jako łańcuch licznych odruchów bezwarunkowych i warunkowych jest ona w swej istocie psychoruchowym nawykiem. Dziecko, przyjmując wyprostowaną postawę i rozwijając czynności lokomocyjne, dąży do opanowania przestrzeni. Równocześnie stara się zapewnić swoim zmysłom jak największy obszar bodźcotwórczy i jak najdoskonalszą dokładność recepcji bodźców, a swoim narządom ruchu — stworzyć jak najkorzystniejsze warunki zdobywania przestrzeni. O ostatecznym ukształtowaniu postawy ciała, na którą oddziałuje siła grawitacji, decydują zespoły reakcji warunkowych i nawyki ruchowe. Są one tworzone w okresie rozwoju na podstawie bezwarunkowych odruchów postawnych, pozycyjnych, podparcia, stato-kinetycznych, lokomocyjnych i wielu innych.
Osteoporoza jest chorobą, której częstość występowania wzrasta z wiekiem. U jej podstaw leży obniżenie wytrzymałości, która zwiększa prawdopodobieństwo łamliwości kości. Ze względu na zasięg i następstwa osteoporoza jest zaliczana do grupy schorzeń o znaczeniu społecznym. W związku ze starzeniem się społeczeństwa może się ona stać jeszcze większym problemem niż do tej pory. Koszty leczenia złamań niskoenergetycznych i opieki nad pacjentami tracącymi w ich wyniku pełną sprawność są coraz wyższe. Bardzo ważne staje się więc holistyczne podejście do zapobiegania osteoporozie i jej leczenia, uwzględniające zapobieganie złamaniom, leczenie farmakologiczne, aktywność, dietę oraz właściwą suplementację.
Celem artykułu jest opis procesu fizjoterapii u pacjentki po złamaniu przezkrętarzowym kości udowej oraz wcześniejszej artroplastyce kolana. Proces rehabilitacji opierał się na zasadach koncepcji Movement System Impairment (MSI). Ta koncepcja sugeruje, że niewłaściwe ustawienie i powtarzają- ce się ruchy w określonym kierunku mogą prowadzić do zaburzeń układu mięśniowo-szkieletowego.
Skolioza to trójpłaszczyznowa choroba kręgosłupa o różnym podłożu etiologicznym, której kąt skrzywienia przekracza 10°. Wpływa na skrzywienie oraz deformację we wszystkich anatomicznych płaszczyznach ciała człowieka. W niniejszym artykule opisano przypadek pacjentki ze stwierdzoną skoliozą idiopatyczną. Fizjoterapia okazała się kluczowa zarówno w przygotowaniach pacjentki do zabiegu operacyjnego, jak i po nim.
Lato zbliża się wielkimi krokami, a tym samym większość z nas w cieplejszej aurze chętnie zintensyfikuje swoje aktywności sportowe, takie jak bieganie. Warto jednak pamiętać, że jak każdy sport i bieganie wiąże się z ryzykiem kontuzji. W grupie biegaczy, jedną z częstszych kontuzji w obrębie stopy jest ostry uraz w obrębie stawu śródstopno-paliczkowego palucha (first metatarsophalangeal joint — MTPJ), zwany paluchem biegacza (turf toe). Wbrew nazwie stan ten może dotyczyć nie tylko biegaczy, ale wielu grup sportowców, tancerzy, piłkarzy czy zapaśników, ale też amatorów, nieodpowiednio przygotowanych do aktywności, czy posiadających źle dobrane obuwie [1, 2].
Zabieg endoprotezoplastyki stawowej jest jedną z najczęściej wykonywanych procedur wśród zabiegów ortopedycznych. W 2021 r. w całym kraju wykonano 86 960 endoprotezoplastyk stawowych w ramach umów zawartych z Narodowym Funduszem Zdrowia, z czego 55 337 przypadków dotyczyło stawu biodrowego, a 29 614 przypadków odnosiło się do stawu kolanowego [1].
Urazy największego stawu w ludzkim ciele — kolana — to bardzo częsty rodzaj dysfunkcji narządu ruchu. Dochodzi do niego najczęściej w wyniku uprawiania sportów bądź podczas wypadków komunikacyjnych. Jednym ze sposobów leczenia jest artroskopia.
Złamania w obrębie stawu biodrowego są dość częstymi urazami. Najczęściej dotyczą jednak osób w podeszłym wieku, nierzadko z zaawanso- waną osteoporozą. Osoby młodsze zdecydowanie rzadziej doznają urazu złamania kości udowej. Czasami dzieje się tak z powodu uprawiania różnego typu sportów ekstremalnych lub musi zadziałać bardzo duża siła w trakcie wypadku. Z pewnością brak regularnej aktywności fi zycznej, słaba siła mięśniowa i koordynacja ruchowa nie wpływają pozytywnie na potencjalnych poszkodowanych.
Złamanie w obrębie głowy kości ramiennej to jeden z najczęstszych problemów, z jakimi pacjenci zgłaszają się do gabinetów fizjoterapii. Na szczęście istnieje wiele metod terapeutycznych usprawniających osoby po tego typu urazach. Odpowiednio szybkie rozpoczęcie procesu rehabilitacji daje duże szanse na zadowalający powrót do sprawności fizycznej.
Komisja Europejska (Grupa Wielodyscyplinarna COST B13) klasyfikuje 85% pacjentów z zespołami bólowymi kręgosłupa jako pacjentów z niespecyficznym zespołem bólowym kręgosłupa (simple back pain). Czy jednak ci wszyscy pacjenci cierpią z powodu takiego samego rodzaju zespołu bólowego kręgosłupa? Jeśli tak, to dlaczego w codziennej praktyce jest stosowanych tak wiele sposobów leczenia dla jednego problemu? Jeśli nie, to czy dysponujemy metodą, której zastosowanie u pacjentów pozwoli zróżnicować ich klinicznie w taki sposób, że można ich będzie specyficznie leczyć?