Paluch sztywny to według definicji Światowej Organizacji Zdrowia choroba zwyrodnieniowa stawu śródstopno-paliczkowego I (MTP I). W początkowych stadiach choroby skuteczne jest leczenie nieoperacyjne, na które składają się rehabilitacja oraz leczenie farmakologiczne. W zaawansowanych postaciach konieczne jest leczenie operacyjne, w tym artrodeza (usztywnienie) stawu MTP I. Usztywnienie jest uważane za jedną z bardzo dobrych, przewidywalnych procedur medycznych, mających mocne podstawy naukowe. Odsetek zadowolonych pacjentów wynosi średnio 81—100%.
Autor: Katarzyna Bażant
Jest doktorem nauk o zdrowiu, absolwentką Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Prowadziła wykłady dla studentów Oddziału Fizjoterapii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Już na studiach interesowała się fizjoterapią w ortopedii i od początku pracy zawodowej właśnie tym się zajmuje. Jest certyfikowanym terapeutą metody FDM. Specjalizuje się w fizjoterapii pooperacyjnej, pourazowej oraz zachowawczej stopy i stawu skokowego. Aktywnie uczestniczy w konferencjach naukowych z zakresu fizjoterapii i ortopedii. Prowadzi kursy poświęcone tematyce stopy i stawu skokowego. Jest kierownikiem zespołu fizjoterapeutów Poradni Chorób Stopy.
Paluch sztywny to według definicji Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) z 2005 r. choroba zwyrodnieniowa stawu śródstopno-paliczkowego I. Rozwija się stopniowo, a ustalenie diagnozy niejednokrotnie stwarza trudności. Leczenie zachowawcze palucha sztywnego w pierwszej kolejności powinno się opierać przede wszystkim na dobrze prowadzonej fizjoterapii połączonej z modyfikacją obuwia oraz z ewentualnym zastosowaniem leków przeciwzapalnych.
Co zrobić, kiedy pacjent narzeka na bóle stóp oraz kolan, a jednocześnie widoczne jest nierówne ścieranie podeszwy w noszonym przez niego obuwiu? Oprócz prowadzenia terapii manualnej i zalecenia odpowiednich ćwiczeń warto wysłać pacjenta do specjalisty zajmującego się indywidualnym doborem wkładek ortopedycznych.
Neuralgia Mortona jest neuropatią uciskową nerwów palców z towarzyszącym jej włóknieniem okołonerwowym i zazwyczaj
dotyczy drugiego i trzeciego nerwu palcowego wspólnego. W przypadku zaawansowanych zmian zwykle jedynym wyjściem
jest leczenie chirurgiczne i rehabilitacja pooperacyjna, której celem jest wspomaganie procesów gojenia tkanek miękkich, zapobieganie zrostom, przykurczom mięśniowym oraz przywrócenie prawidłowego zakresu ruchu w stawach operowanej stopy.
Zimno stanowi jeden z najstarszych i jednocześnie najsilniejszych środków przeciwzapalnych. Ze względu na korzystny wpływ na końcowy efekt leczenia pacjentów ortopedycznych warto włączyć zabiegi krioterapeutyczne do programu rehabilitacyjnego. Poza tym różnorodność i dostępność tej metody sprawia, że można ją stosować zarówno w szpitalach, przychodniach,jak i w warunkach domowych.