Suche igłowanie jako jedna z metod leczenia spastyczności w neurologii — teoria a praktyka

Metoda suchego igłowania powstała w 1960 r. w Europie i była propagowana przez Angielskie Stowarzyszenie Akupunktury. Dopiero w 1980 r. powstało Brytyjskie Stowarzyszenie Akupunktury Medycznej zajmujące się oddziaływaniem stosowania igły na struktury powięziowe i mięśnie. Dziś metoda ta jest coraz powszechniej stosowana w fizjoterapii. Stosuje się ją głównie w dolegliwościach bólowych.

Neurofizjologiczne aspekty dry needling nie są do końca poznane. Istnieje jednak kilka teorii wyjaśniających działanie suchego igłowania:

• uruchomienie mechanizmu bramki kontrolnej zachodzące przez stymulację włókien czuciowych receptorów alfa i delta w trakcie mechanicznej stymulacji nocyceptywnej powiązanej z hamowaniem aktywności punktu spustowego, reakcja ta wytwarza efekt bólowy ponad punktem spustowym [10];
• uszkodzenie płytki nerwowo-mięśniowej poprzez drażnienie igłą punktu spustowego, a przez to zmniejszenie się w nim uwalniania neuroprzekaźnika acetylocholiny; 
• wydzielanie enkefalin – neuropeptydów o charakterze opioidowym, powstających w wyniku rozpadu enzymatycznego w układzie nerwowym, rdzeniu nadnerczy i komórkach wydzielniczych. Pełnią one istotną rolę w regulacji...