Problematyka dotycząca zespołu nadpobudliwości psychoruchowej nie jest zagadnieniem nowym, lecz jest powszechnie znana na świecie. Problemy dotyczące postępowania z dzieckiem/pacjentem z ADHD są nadal aktualne i niezwykle trudne.
Autor: Joanna Rybacka
Absolwentka Akademii Wychowania Fizycznego z tytułem magistra na Wydziale Fizjoterapii we Wrocławiu. Długoletni pracownik Międzynarodowego Instytutu Dr Svetlany Masgutovej (Wrocław, Warszawa), starszy specjalista (Core Specialist) w programach MNRI (Masgutova Neurosensorimotor Reflex Integration). Uczestnik międzynarodowych konferencji MNRI (USA, Azja, Europa).
Dotyk korzystnie wpływa na rozwój emocjonalny, poznawczy i społeczny. W pierwszym okresie życia bezpośredni fizyczny kontakt z matką uspokaja i zapewnia poczucie bezpieczeństwa dziecku. Terapia neurotaktylna dr Svetlany Masgutovej wykorzystuje naturalne, neurofizjologiczne zasoby czuciowo-ruchowe organizmu do pobudzenia zmysłu dotyku, co wpływa aktywizująco na naturalne mechanizmy wspierające funkcjonowanie systemów: dotykowego, proprioceptywnego, odruchów, regulacji stresu oraz niewerbalno-emocjonalnego.
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (attention deficit hyperactivity disorder – ADHD) to zespół hiperkinetyczny, w którym występują trudności z utrzymaniem uwagi, łatwe rozpraszanie się i nadmierna ruchliwość, impulsywność zachowania, niepokój emocjonalny oraz inne zaburzenia w szeroko pojmowanym funkcjonowaniu społecznym u osoby nim dotkniętej. Główne komponenty zespołu są zarazem osiowymi objawami, które manifestują się u każdego dziecka z diagnozowanym zaburzeniem, lecz u każdego w różnym nasileniu.
Dotyk stanowi źródło bodźców mających ogromny wpływ na integrację sensomotoryczną oraz rozwój i funkcjonowanie mózgu. W metodzie dr Svetlany Masgutovej przyjmuje się, że jest on jednym z głównych źródeł wrażeń modulujących pracę ośrodkowego układu nerwowego.
W artykule omówiono rolę układu dotykowego i proprioceptywnego w kształtowaniu świadomości ciała, rozwoju małej i dużej motoryki, praksji, mowy i dyskryminacji wzrokowej oraz ich znaczenie dla bezpieczeństwa emocjonalnego dziecka. W ramach przybliżenia czytelnikom zasad terapii neurotaktylnej przedstawiono także ćwiczenia z zakresu technik tylnej powierzchni ciała.
Początki powstania autorskiej metody dr Svetlany Masgutovej (Masgutova neurosensorimotor reflex integration – MNRI®) sięgają roku 1989. W latach 1975–1980, kiedy była studentką psychologii, jej głównym polem zainteresowań były odruchy, ich rozwój oraz dojrzewanie. Fascynacja ta\ przełożyła się bezpośrednio na temat pracy dyplomowej Odruchy bezwarunkowe, nieświadome procesy i osobowości. Swoją wiedzę rozwijała, studiując publikacje pionierów z zakresu rozwoju odruchów: I. Sechenova, J. Konorskiego, C. Sherringtona, L. Wygotskiego, I. Pavlova oraz N. Bernsteina.