W wielu doniesieniach podkreślany jest wpływ wskaźników wydolności oddechowej na wystąpienie pooperacyjnych powikłań. Według wytycznych British Thoracic Society (BTS) każdy pacjent z przedoperacyjną FEV1 (forced expiratory volume in 1 second) > 2000 ml może być poddany pneumonektomii, a z FEV1 > 1500 ml – lobektomii. Chorzy z tymi parametrami nie wymagają dodatkowych badań czynnościowych. Ryzyko wystąpienia u nich powikłań oddechowo-krążeniowych oceniane jest jako niskie. Przy braku spełnienia powyższych kryteriów konieczne jest wykonanie dodatkowych badań: DLCO (zdolność dyfuzji dla tlenku węgla) oraz kalkulacji przewidywanej pooperacyjnej FEV1 i DLCO. Kryteria kwalifikacji do lobektomii i pneumonektomii według American College of Chest Physicians (ACCP) są podobne, jednak chorzy z FEV1 < 80% wartości należnej muszą mieć wykonane dodatkowo badanie DLCO. Chorzy z niewyjaśnioną dusznością lub objawami radiologicznymi sugerującymi zaawansowaną chorobę śródmiąższową płuc mają wskazania do wykonania badania DLCO bez względu na wartość FEV1. Chorzy z DLCO > 80% spełniający kryteria spirometryczne nie wymagają innych badań oceny wydolności oddechowej [3–5].
Programy rehabilitacji są rekomendowane przez wiele światowych organizacji, takich jak: American Cancer Society (ACS), American College of Sports Medicine (ACSM), European Society of Thoracic Surgeon (ESTS) i inne. Nadal...