Dystrofia mięśniowa (Duchenne muscular dystrophy – DMD) ma charakter postępujący. Pierwsze jej symptomy ujawniają się w wieku 3–10 lat. Obejmują opóźniony rozwój ruchowy, narastające problemy w przybieraniu i utrzymywaniu postawy ciała oraz w poruszaniu się (kaczkowaty chód, kłopoty z bieganiem, chodzeniem po schodach). Chorzy mają trudności z podnoszeniem się z pozycji niskich. Charakterystyczne symptomy to: pseudohipertrofia mięśni łydek (tzw. łydki gnoma) i hiperlordoza lędźwiowa. W wyniku narastającego osłabienia siły mięśniowej i zaburzeń bilansu mięśniowego dochodzi do zmian w postawie ciała, tworzenia się przykurczów stawowo-mięśniowych, deformacji kręgosłupa (skoliozy), co pociąga za sobą trudności oddechowe, natomiast w sferze lokomocji zaburzenia w poruszaniu się, a w ostateczności – utarte funkcji chodu (rys. 2).
POLECAMY
Towarzyszącymi objawami DMD może być: kardiomiopatia i upośledzenie umysłowe. Większość chorych na DMD umiera przed 30. rokiem życia w wyniku niewydolności oddechowej i/lub niewydolności krążeniowej.
Rola fizjoterapii osób chorych na dystrofię mięśniową postępującą
W celu opóźnienia rozwoju procesu choroby należy od momentu zdiagnozowania rozpocząć i prowadzić różne formy aktywności ruchowej, które w połączeniu z zabiegami ortopedycznymi mogą wydłużyć zdolność utrzymywania pozycji stojącej, co nie oznacza jednak utrzymania zdolności samodzielnego chodzenia. Odpowiednio dawkowana aktywność ruchowa zwalnia procesy włóknienia i zaniku mięśni oraz opóźnia powstawanie prz...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 10 wydań czasopisma "Praktyczna Fizjoterapia i Rehabilitacja"
- Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
- ...i wiele więcej!
