Kiedy i jak stosować miejscowe leki przeciwzapalne? Żele vs. spraye w leczeniu bólu tkanek miękkich związanych ze skręceniami stawów i ostrym urazowym zapaleniem ścięgien

Z praktyki gabinetu Otwarty dostęp

Leczenie bólu i urazów tkanek miękkich we współczesnej medycynie niesie ze sobą wiele wyzwań. Dostęp do różnorodnie działających substancji oraz odmienne drogi podania leku zwiększają skuteczność terapii, dostosowują ją do natężenia i rodzaju bólu, wieku chorego i schorzeń współistniejących.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) są jedną z najczęściej stosowanych grup leków na świecie, także z uwagi na ich popularność jako leków OTC (over the counter), czyli dostępnych bez recepty. Są wykorzystywane w leczeniu wielu często występujących dolegliwości. Stanowią niejednorodną grupę leków pod względem zarówno budowy chemicznej, jak i efektów działania. Te ostatnie obejmują efekt przeciwzapalny, przeciwgorączkowy i przeciwbólowy.
Ból powstaje w wyniku urazu lub zmian w strukturze w postaci np. mikrouszkodzeń czy narastającego procesu zwyrodnieniowego przebiegających w tkankach miękkich oraz w obszarze narządu ruchu. Struktury anatomiczne wchodzące w skład stawu (za wyjątkiem chrząstki stawowej) są bogato unerwione. Dlatego też każde uszkodzenie w ich obszarze jest odczuwane przez pacjenta jako bodziec bólowy. Za powstawanie miejscowego stanu zapalnego oraz bólu i ich utrzymanie odpowiedzialne są m.in. prostaglandyny. W momencie uszkodzenia tkanek układ odpornościowy rozpoczyna produkcję czynników stanu zapalnego, które prowadzą do rozszerzenia naczyń krwionośnych i jednocześnie zwiększają ich przepuszczalność. W wyniku tych procesów w miejscu uszkodzenia pojawia się obrzęk, zaczerwienienie, a u pacjenta obserwuje się narastanie dolegliwości bólowych.
NLPZ hamują aktywność enzymu – cyklooksygenazy (COX-1, COX-2), blokując aktywne miejsca przyłączania kwasu arachidonowego. COX przekształca kwas arachidonowy do prostaglandyn, które są mediatorami bólu i procesów zapalnych, a także zapewniają prawidłowe funkcjonowanie wielu narządów, m.in. nerek i błony śluzowej przewodu pokarmowego, oraz procesów krzepnięcia krwi. Ze względu na selektywność działania w stosunku do cyklooksygenazy NLPZ można podzielić na trzy grupy:

REKLAMA

Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.

Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się.

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z KSIĘGARNI FIZMEDIO