Mózgowe porażenie dziecięce - wyzwania i nadzieje

›Funkcje ruchowe mogą być ograniczone w MPD w bardzo różny sposób. W badaniach i w praktyce klinicznej standardem jest stosowanie systemu klasyfikacji funkcji motoryki dużej (Gross Motor Function Classification System – GMFCS) [2], który opisuje pięć poziomów umiejętności ruchowych. Dzieci na poziomie pierwszym mogą wykonać wszystkie te same czynności, co ich rówieśnicy, różni ich tylko jakość wykonania. Dzieci na poziomie piątym nie potrafią same zmieniać pozycji ciała, wymagają kontroli położenia głowy i tułowia. 

Istnieje wiele metod usprawniania dzieci z MPD. Działają one poprzez szereg mechanizmów neurofizjologicznych, np. poprzez wpływanie na napięcie mięśni, hamowanie nieprawidłowych odruchów, wyzwalanie prawidłowych wzorców ruchowych. Pomimo stałego rozwoju metod kinezyterapeutycznych wyniki są wciąż odległe od oczekiwań, szczególnie rodziców. Nie zawsze też udaje się uzyskać wiarygodne dowody na ich skuteczność w ujęciu naukowym, zgodnie z zasadami medycyny opartej na faktach [3]. Jednak nikt nie podważa potrzeby ich stosowania, a skuteczność jest najbardziej widoczna, gdy się ćwiczeń zaniecha…

Podejmowane działania powinny uwzględniać wszystkie aspekty funkcjonowania dziecka, nie tylko komponenty motoryczne. Szczególnie istotna jest komunikacja. Uszkodzenie mózgu wywołuje również zaburzenia w zakresie mowy. Rozwijane są alternatywne i wspomagające metody komunikacji (Augmentative and Alternative Communications – AAC), dopasowywane do możliwości i ograniczeń dziecka, m.in. z użyciem nowoczesnej technologii komputerowej. Obserwuje się również ogromny postęp w rozwoju technologii zaopatrzenia ortopedycznego, za pomocą którego możliwe są mechanizmy kompensacji i adaptacji do niepełnosprawności. 

Innym, często niedocenianym problemem są zaburzenia odżywiania dzieci z MPD. Szacuje się, że w przypadku dzieci z czwartego i piątego poziomu według skali GMFCS aż u ok. 63% występuje niedożywienie, zaś w mniejszych dysfunkcjach...